Το ταξίδι αυτό μου θύμισε το βιβλίο-λεύκωμα της Σιμόνης Ζαφειροπούλου «Ακολουθώντας τα βήματα του Μεγαλέξανδρου - 2.300 χρόνια μετά» (εκδόσεις «Μίλητος»), στο οποίο περιλαμβάνεται και μια επίσκεψη στην εν λόγω όαση.

Νομικός, με σπουδές στο Παρίσι, πρώην μορφωτική σύμβουλος στο ελληνικό γενικό προξενείο της Νέας Υόρκης, νυν σύμβουλος σε πολιτιστικά θέματα στην προεδρία της Δημοκρατίας και συντονίστρια πολλών εκθέσεων ανά τον κόσμο η Ζαφειροπούλου μάς ταξιδεύει με το βιβλίο της αυτό -με κείμενα και εικόνες- στα μέρη του ταξίδεψε και κατέκτησε ο Μεγαλέξανδρος (356-323 π.Χ.) στο σύντομο βίο του, 2.300 τόσα χρόνια από τότε (έτσι για να σταθούμε σε μια επέτειο και στην παρούσα σελίδα που τιμά άτυπα κάποιες μνήμες).

«Τον Αλέξανδρο τον συνάντησα πολλές φορές, στους δρόμους του Ισπαχάν και του Γιάλντ στην Περσία, στο ναό του Αμμωνα Δία στην έρημο Σίβα στην Αίγυπτο, στους παγωμένους δρόμους του Τσιτράλ στο ορεινό Πακιστάν», γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου η συγγραφέας. Και πιο κάτω:

«Στον 20ό αιώνα και τον 21ο αι. ο Αλέξανδρος φαίνεται πάντα τόσο μακρινός και τόσο κοντινός. Μήπως είναι η κυκλική τροχιά της Ιστορίας; Δεν είναι άραγε εντυπωσιακό το γεγονός ότι πάνω στο χάρτη της μεγάλης πορείας του στήνεται σήμερα η διαρκής γεωπολιτική σκακιέρα; Αυτόν τον Αλέξανδρο, τον τόσο “σύγχρονο” και τόσο παράδοξα “παρόντα” σε τόπους απόμακρους θέλησα να αναζητήσω. Ηταν για μένα εμπειρία ζωής…».

«Το βιβλίο της Σιμόνης Ζαφειροπούλου είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο γιατί ασχολείται με τον Αλέξανδρο, ερευνά εκείνους τους δυσπρόσιτους τόπους προσέγγισης από τον μέσο ταξιδιώτη και μας βοηθά να τους μοιραστούμε μέσω των κειμένων της και των εξαιρετικών φωτογραφιών που παραθέτει», γράφει προλογίζοντας ο καθηγητής του New College της Οξφόρδης Ρόμπιν Λέιν Φοξ.

Ο ίδιος, ωστόσο, δεν παραλείπει στο ίδιο κείμενο τις ενστάσεις που υπάρχουν για το βίο και το έργο του Αλέξανδρου:

«Μερικοί από τους σύγχρονους μελετητές του Αλέξανδρου αντιτίθενται με σφοδρότητα στην εικόνα που έχει διαμορφωθεί γι’ αυτόν. Υπάρχει η τάση μειώσουν την ιδιοφυΐα του, να προσπαθούν να ανακαλύψουν παρανοϊκές αντιδράσεις, κακόβουλες πράξεις και ανικανότητα σ’ ένα μεγάλο άνδρα. Οι μελέτες αυτές έρχονται μερικές φορές να ανατρέψουν άρδην τα λίγα πραγματικά στοιχεία που διαθέτουμε για τον Αλέξανδρο.

»Ο Αλέξανδρος σίγουρα δεν ήταν τέλειος, αλλά η αποτυχία αυτού του είδους της ερμηνείας έγκειται στο γεγονός ότι οι μελετητές αδυνατούν να κατανοήσουν πώς και γιατί τόσες πολλές χιλιάδες ανθρώπων ακολουθούσαν τον Αλέξανδρο μέσα από τόσες αντιξοότητες, με μια τόσο συνειδητά εκφρασμένη πίστη στη χαρισματική του προσωπικότητα και στις τολμηρές αποφάσεις του. Μερικοί από τους σύγχρονους “Αλέξανδρους” δεν θα είχαν ποτέ καταφέρει να οδηγήσουν μια δράκα λίγων εκατοντάδων ατόμων περισσότερο από δέκα χιλιόμετρα μακριά από τη Μακεδονία».

Και ο συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ: «Καθεμιά από τις σελίδες του βιβλίου αναδίδει το διακριτικό άρωμα του παρελθόντος, αλλά και το έντονο άρωμα του παρόντος. Ο αναγνώστης ταξιδεύει από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, ταξιδεύει σε τόπους όπου το μεθυστικό άρωμα των μπαχαρικών σμίγει με το άρωμα των μύθων».