Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Έχει δίκιο η Sarah Jorgensen.

Γνωρίζουμε το παρελθόν μόνο από τα διασωθέντα γραπτά των αρχαίων.
Όσα δεν είχαν πέσει στην εύνοια ή στην περιέργεια κάποιου αρχαίου ιστοριογράφου, εφ’ όσον το έργο του διασώθηκε, τα αγνοούμε πλήρως.
Σταχυολογούμε. Ξεψαχνίζουμε. Ερευνούμε. Υποθέτουμε. Υπονοούμε. Κυρίως ερμηνεύουμε…
Διαβάζουμε τις γραφές, παραλληλίζουμε τις εποχές, δημιουργούμε το σκηνικό της συγγραφικής εποχής ενός ιστοριογράφου, τις πιθανές επιρροές του, ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο αξιόπιστο συμπέρασμα.
Και ενώ τα έχουμε στρώσει ωραία τα πράγματα, μια νέα ανακάλυψη μας κάνει να ζαλιζόμαστε. Έρχονται, τότε, τα ερωτήματα πότε έγινε αυτό, τι λέει αυτό, είναι αξιόπιστο; Και ανατρέπονται σχεδόν όλα!
Τέλος πάντων, Γιατί κανείς δεν γράφει τίποτε για την αρχαία Αχυρίδα;