Ρωμαίικο κύπελλο από επιχρυσωμένο άργυρο. Ανάμεσα στις παραστάσεις που διακοσμούν το κύπελλο αυτό, περιλαμβάνεται δύο φορές η ανάληψη του Μ. Αλεξάνδρου, η μορφή του οποίου χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς για να συμβολίσει την οικουμενική εξουσία του Αυτοκράτορα της Ρωμανίας.12ος αιώνας. Ύψος : 9 εκ., διάμ: 13,8 εκ. Αγία Πετρούπολη (Ερμιτάζ. αρ. ευρ. ω72).

[ Περιοδικό Αρχαιολογίας – Ιστορίας των πολιτισμών,τεύχος 34, άρθρο «Ωρες Βυζαντίου, Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Μυστράς, Αύγουστος 2001 – Ιανουάριος 2002», Σταυρούλα Μασουρίδη, Αρχαιολόγος, σελίδα 21

Ας διαβάσουμε και την γνώμη  ξένων Ιστορικών για το Βυζάντιο/Ρωμανία. Κατά τον ιστορικό Aug. Heisenberg «Βυζαντινό είναι το εκχριστιανισθέν ρωμαϊκό κράτος του ελληνικού έθνους» [Staat und Gesselschaft des byz. Reiches, Die Kultur der Gegenwart, s. 364]

Ο ιστορικός D. Talbot Rice γράφει ότι «Το Βυζάντιο πρέπει πραγματικά να μελετηθεί σαν ένα κεφάλαιο της μακρόχρονης ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού στοχασμού». [Byzantines, 26]

Ο πιο μεγάλος βυζαντινολόγος του 20ού αιώνα, ο Sir Steven Ranciman, απαντώντας στην άποψη ότι οι Βυζαντινοί δεν ήταν Έλληνες, είπε: «Δε νομίζω ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι περισσότερο έλληνες από τους βυζαντινούς.»

[ http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/runciman_interview.html ,

Πηγή: www.flash.gr , “Σερ Στήβεν Ράνσιμαν: Χρειαζόμαστε την πνευματική μετριοφροσύνη”, 6/11/2000, Επιμέλεια: Λαμπρινή Χ. Θωμά ]

Ο ιστορικός J.B. Bury γράφει: «Ο πολιτισμός του Βυζαντινού κράτους έχοντας βαθειές ρίζες στο παρελθόν, ήταν η τελευταία φάση του ελληνικού πολιτισμού».[«History of the later roman empire from the death of Theodosius I to the death of Justinian»]

Πολλοί, φέρνουν ως επιχείρημα, το γεγονός πως οι ηγεμόνες της Ρωμανίας, δεν ήταν όλοι Έλληνες. Πράγματι, υπήρχαν ακόμα και Ισπανοί αυτοκράτορες. Όμως , τότε, πως θα πούμε ότι  το κρατίδιο που σχηματίστηκε τον 19ο αιώνα στη νότια άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου ήταν “Ελληνικό”; Μα, ο πρώτος Βασιλιάς του ήταν Βαυαρός! Ο δεύτερος (και όλοι οι Βασιλείς μέχρι το 1974, με μικρά διαλλείματα Δημοκρατίας) ήταν Δανός, η επίσημη θρησκεία του κράτους ήταν η Χριστιανική, τα ήθη και τα έθιμα έμοιαζαν πολύ με αυτά των Τούρκων και οι υπήκοοί του, το μόνο που έκαναν ήταν να πολεμούν μεταξύ τους. Θεωρούμε ελληνικό Κράτος , το Βασίλειο της Ελλάδας; Βεβαίως , θα απαντήσουν. Γιατί δεν είναι και η Ρωμανία Ελληνική; Γιατι τους έχουν πείσει γι’ αυτό οι Φράγκοι και η προπαγάνδα τους. Και εμείς, σαν καλοί και υπάκουοι ραγιάδες, φροντίσαμε να το δεχτούμε.

Πρώτος ο Μ. Αλέξανδρος έλαβε έμπρακτα θέση κατά των φυλετικών διακρίσεων με τον γάμο του με την Αφγανή Ρωξάνη την κόρη του Δαρείου, αλλά και διότι ανέθεσε κρατικά καθήκοντα σε Αξιωματούχους των λαών που κατέκτησε. Ο Αλέξανδρος δεν ακολούθησε την συμβουλή του Αριστοτέλη να συμπεριφέρεται διαφορετικά στους Έλληνες και τους μη Έλληνες. Με τον σεβασμό των ηθών και εθίμων των υποτελών, την βαθμιαία εξάλειψη της διακρίσεως σε κατακτητές και κατακτηθέντες, εξύψωσε τους λαούς που κατέκτησε, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, γι’ αυτό και αγαπάται και σήμερα από τους λαούς των χωρών αυτών και σε δεκάδες χώρες Ανατολής και Δύσης, η λαϊκή μούσα τον θεωρεί δικό της. Ο Montesquieu έγραψε: «μόλις έλειψε ο Αλέξανδρος ορφάνεψαν τα έθνη».

[ http://www.antibaro.gr/national/marths_alexandros.htm ]

Απόσπασμα του Όρκου του Μ. Αλεξάνδρου στο Συμπόσιο όλων των Εθνών της Κοινοπολιτείας του στην πόλη Ώπιδα το 324 π.Χ :

«Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο»

[ Πηγές: α) φιλόσοφος Ερατοσθένης (περ. 282 -194 π.Χ) τρίτος διευθυντής Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας   β) “Καλλισθένης”, (κακώς αποδιδόμενο σε αυτόν) βιβλίο Γ’]

Ο Μ. Αλέξανδρος , που παριστάνεται ως Αυτοκράτορας της Ρωμανίας , κατατροπώνει τον Δαρείο και την ακολουθία του. Παράσταση από την μυθιστορία του Αλέξανδρου (κώδικας του Ελληνικού Ινστιτούτου της Βενετίας)

[Πηγή: Ιστορικά θέματα, τεύχος 15,  Φεβρ. 2003, άρθρο Η μάχη του Μαντζικέρτ, το λυκόφως της βυζαντινής Μικράς Ασίας,της Σοφίας Σάκκαρη αρχαιολόγου, σελίδα 24

Ο ελληνιστικός οικουμενισμός του Μ. Αλεξάνδρου , ήταν η πρώτη φάση. Το ανολοκλήρωτο έργο του (λόγω της ανικανότητας των διαδόχων του..) ολοκλήρωσε η Ρώμη. Η Οικουμενική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αποτέλεσε συνέχεια του Οικουμενικού κράτους του Μ. Αλεξάνδρου. Σε πολλές παραστάσεις της Ρωμανίας ο Μ. Αλέξανδρος εικονίζεται ως Ρωμαίος αυτοκράτορας.  Στα σχολεία της Ρωμανίας διδασκόταν οι Ραψωδίες του Ομήρου και η Αγία Γραφή. Ο Ρωμαϊκός και Μακεδονικός Οικουμενισμός, ήταν το εργαλείο για την εξάπλωση του Ελληνικού πολιτισμού. Παρομοίως, σημερα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλιστικός οικουμενισμός (δηλ η «Παγκοσμιοποίηση»), είναι το εργαλείο για την εξάπλωση του αγγλοσαξονικού. Αποκόβοντας μας από αυτές τις δύο πηγές, και συνδέοντας μας με εθνικιστικές/φυλετικές ιδεολογίες, μας καταδίκασαν να απολέσουμε την πολιτικη-πολιτισμική ηγεμονία στους χώρους της Βαλκανικής, της Μεσογείου και της Ευρώπης γενικότερα. Χαϊδεύοντας τον εγωισμό μας, κατάφεραν να μας αχρηστεύσουν. Η διαφορά (και η ανωτερότητα!) του Ελληνιστικού οικουμενισμού, από την παγκοσμιοποίηση, είναι ότι σεβόταν και προσελάμβανε τους τοπικούς πολιτισμούς, «εξελληνίζοντας» τους μεν, αλλά χωρίς να τους αλλοτριώσει, σεβόμενος την διαφορετικότητα. Μεταποιούσε την παλαιά ταυτότητα και δεν την ξερίζωνε. Αντίθετα, η «παγκοσμιοποίηση», είναι ένα οικονομικοκοινωνικό χωνευτήρι, που ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, οτιδήποτε διαφορετικό, και ΕΠΙΒΑΛΕΙ πολιτισμική υποταγή, στο όνομα του κέρδους και των όπλων.

Ας δούμε και την γνώμη του καθηγητή ιστορίας κ. Καραγιαννόπουλου , για το θέμα:

«Τονίζουν μερικοί συχνά ότι οι Αρμένιοι ή οι εκπρόσωποι άλλων εθνικοτήτων έφτασαν στα υψηλότερα κρατικά αξιώματα ή ότι ανέβηκαν ακόμα και στον αυτοκρατορικό θρόνο. Και θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να διατρανώσουν τη συμβολή της μιας ή της άλλης εθνικότητας στη ζωή και τη διαμόρφωση του βυζαντινού (σ.σ.: διάβαζε ρωμαίικου) κράτους. Ασφαλώς δεν πρέπει να παραβλέπουμε ή να υποτιμούμε το ρόλο που έπαιξαν άλλες εθνότητες στη ζωή του κράτους. Δεν πρέπει, όμως, και να παραβλέψουμε το γεγονός ότι πρέπει να ιεραρχηθεί η προσφορά τους. Και στην ιεράρχηση αυτήν προβάλλει επιβλητικά η προσφορά του Ελληνισμού και της ελληνικής παιδείας. Εκτός, όμως, απ’ αυτό πρέπει να αναγνωριστεί ένα γεγονός που κανείς δε μπορεί να αρνηθεί: όσο οι διάφοροι λαοί αποκτούσαν συνείδηση του εαυτού τους, τόσο αποχωρίζονταν λίγο-λίγο από το κράτος. Η ενίσχυση της εθνικής συνείδησης, λέει ο H. Bengtson (Geschichte) μιλώντας για τις Ν.Α. και τις αιγυπτιακές περιοχές του πρωτοβυζαντινού (σ.σ: διάβαζε Ρωμαίικου) κράτους, συνοδευόταν από οπισθοδρόμηση του ελληνισμού και κυριότερα της ελληνικής παιδείας στις περιοχές αυτές.» [Ιωάννης Καραγιαννόπουλος , καθηγητής ιστορίας ΑΠΘ,  ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ, Τέταρτη έκδοση – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΝΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ]

Διαβάζουμε:

«Στο σύνολο των διάφορων λαών που αποτελούν το Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία ) πρέπει να ξεχωρίσουμε εκείνους που το διαποτίζουν πολιτιστικά από εκείνους που γεωγραφικά μονάχα ανήκουν σ’ αυτό. Να βάζουμε σε ίση μοίρα τους Έλληνες και τους άξεστους χωριάτες της Ισαυρίας ή τους φελάχους της ερήμου ή ακόμη τους Σύρους και τους Αρμένιους και να λέμε πως Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία ) είναι η συνισταμένη των λαών αυτών, είναι ισχυρισμός πλανεμένος και αστήριχτος» [Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εκδ. Πανεπιστημίου Καίμπριτζ, ελλ. εκδ. Μέλισσας. (1,2) ]

Τις απόψεις περί σύνδεσης ελληνιστικού και ρωμαϊκου οικουμενισμού, δεν τις διατυπώνουν μόνο διαπρεπείς επιστήμονες.  Τις έχει αναπτύξει νωρίτερα το ίνδαλμα των «αρχαιόπληκτων», ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιουλιανός: «Ο Απόλλων εκπολίτισε με τις ελληνικές αποικίες το μεγαλύτερο μέρος της οικουμένης και μ’ αυτόν τον τρόπο διευκόλυνε τον κόσμο να κυβερνηθεί από τους Ρωμαίους» [Ιουλιανός, «εις τον βασιλέαν Ήλιον προς Σαλλούστιον»]. Θέλημα του Απόλλωνα, η βασιλεία των Ρωμαίων , λοιπόν, κατά τους Εθνικούς. Μετά από αυτό, είναι να αναρωτιέται κανείς, πως ορισμένες οργανώσεις, περιοδικά και «συμβούλια» εθνικών-νεοπαγανιστών-αρχαιοπλήκτων, θεωρούν πως οι Ρωμαίοι ήταν κατακτητές μας.

Δεν είναι τυχαίο πως ο διάσημος ιστορικός Arnold Toynbee συμπεριλαμβάνει στον ελληνικό πολιτισμό την ρωμαϊκή δημοκρατία και την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και αποκαλεί το ρωμαϊκό κράτος «Οικουμενικό ελληνικό κράτος» [A Study of History,  London, 1962 ]

http://www.romanity.oodegr.com/Ellas-onomata.html