Η ανοικτή εκδίκαση της υπόθεσης έδωσε την αφορμή να ακουστούν πολλά και κυρίως πως προσέγγισαν τον άνθρωπο αυτό, που γεννήθηκε στην Θράκη, τελείωσε γυμνάσιο και λύκειο στην Προύσα, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων σε αγγλόφωνο πανεπιστήμιο στην Άγκυρα κι επέστρεψε να βιοποριστεί ως φωτογράφος στην Ελλάδα αφού εγκαταστάθηκε στην Μάκρη, όπου και παντρεύτηκε.

Μοναδικός μάρτυρας ήταν ένας επιστήθιος φίλος του, ο Μουτζαήτ Εφραίμ που τον περιέγραψε σαν «κλειστό τύπο», «πολύ ήσυχο παιδί», που του άρεσε η φύση, τα ηλιοβασιλέματα και τα πουλιά και κάποια στιγμή θέλησε να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Το πώς βρέθηκε να υπηρετεί με στοιχεία και φωτογραφικό υλικό μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, ήταν ένα σημείο κλειδί, για το οποίο όμως πέρα από την περιγραφή ότι τον οδήγησαν στο τελωνείο των Υψάλων σ’ ένα γραφείο να τον ανακρίνουν, με το πρόσχημα ότι είχε πρόβλημα το ελληνικό διαβατήριό του, και εκεί του ζήτησαν να φωτογραφίζει στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα που θα του υποδείκνυαν και άλλα σημεία του δικού τους ενδιαφέροντος.

Με απείλησαν με πιστόλι, δέχθηκα να το κάνω όταν μου είπαν ότι κινδυνεύουν δικά μου πρόσωπα, ότι μπορεί να βρεθώ σκοτωμένος σε κάποιο χαντάκι…
Ήθελα να ζήσω ήρεμα, ήμουν μοναχοπαίδι, δεν είχα κάποιον να του πω το παραμικρό, ήθελα το σπιτάκι μου κι όχι αυτά που έκαναν και όλα ήρθαν ανάποδα, θα πει, ενώ βουρκώνει. Ήξεραν όλη την ζωή μου, τι έχω και τι δεν έχω. Ότι ήμουν σε μια φοιτητική παράταξη του κουμουνιστικού κόμματος σαν νεολαίος φοιτητής. Δεν ήθελα να μπλέξω σε τέτοια πράγματα, αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ», είπε στην απολογία του. «Ήξερα ότι θα με εύρισκαν όπου κι αν πήγαινα. Δέχθηκα, μου έδωσαν μια κάρτα τουρκικού τηλεφώνου για να γίνονται οι επικοινωνίες μας, ενώ με επισκεπτόταν και στο μαγαζί μου. Μου ζήτησαν να τραβήξω τα γύρω από την Αλεξανδρούπολη στρατόπεδα, όπου υπήρχαν κεραίες, να φαίνεται από τον χάρτη του google air η γωνία λήψης των φωτογραφιών για λόγους στρατηγικής, να φαίνεται τι έχουν μέσα και να περιγράφεται η θέση τους.

Άρχισα να φωτογραφίζω αποθήκες πυρομαχικών του ελληνικού στρατού, στρατόπεδα, στον Δορίσκο έβγαλα το εκεί στρατόπεδο, το στρατόπεδο Κανδυλάπτη στην Αλεξανδρούπολη, το στρατόπεδο Καραμαλλίδη στην Παλαγία, άλλο στρατόπεδο στην Σαμοθράκη, φωτογραφίες από οχήματα και πινακίδες από παρελάσεις, την στρατιωτική ηγεσία, τον εξοπλισμό των φαντάρων, μαζεύοντας ένα υλικό το οποίο ποτέ δεν έδωσα», θα πει διασκευάζοντας την απολογία του από την προανάκριση, που έλεγε ότι παρέδωσε 8 φορές φωτογραφίες και είχε αμειφθεί με 4.000 ευρώ.

Στην κατοχή του βρέθηκαν και φωτογραφίες από την Αυλώνα που ήταν υλικό που έφερε κάποιος στρατιώτης για να το τυπώσει στο φωτογραφείο του κι εν αγνοία του κράτησε τα αντίγραφα, όπως και αποκόμματα εφημερίδων με την υπόθεση της καταργημένης ένωσης Τουρκικής νεολαίας Ξάνθης και αναφορές στο αρμενικό ζήτημα, καθώς και άλλα αποκόμματα που αφορούσαν την μειονότητα και κατά την κρίση του θα είχαν αξία για τους εντολείς του.

Συγκεκριμένα ο κ. Κονταξής, διδάκτρορ του πανεπιστημίου Αθηνών παρουσίασε περιοδικά αμυντικών θεμάτων που περιέγραφαν αναλυτικά τους εξοπλισμούς Ελλάδας και Τουρκίας, τις θέσεις των ραντάρ την εμβέλειά τους, το πώς λειτουργεί το σύστημα ΕΡΜΗΣ και την αμυντική βίβλο που βγαίνει μια φορά το έτος με πολλές λεπτομέρειες που δείχνουν ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν απαραίτητος. Η συνεργασία με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ήταν σε πρώιμο στάδιο ελέγχου, να δουν τις ικανότητές του και το υλικό που εξασφάλιζε, προκειμένου να δομηθεί μια κατάσταση που τους ενδιέφερε. Οι συνήγοροι επέμειναν ότι το υλικό δεν ήταν απόρρητο, αλλά ήταν υλικό που βρισκόταν σε κοινή θέα, οι φωτογραφίες είχαν στρατιωτικό ενδιαφέρον αλλά δεν αποτύπωναν κάτι μυστικό υποβαθμίζοντας την αξία της όλης ενέργειας.

Ειδικότερα μιλώντας στον «Χ» τόνισαν:
Θρασύβουλος Κονταξής: «Το ζήτημα είναι, αν είναι μυστικά τα όσα υποτίθεται ότι διαβίβασε, γιατί δεν έχει αποδειχτεί και το δεύτερο ζήτημα είναι να μην γίνει σύγχυση ανάμεσα στην νομική διάσταση του θέματος και στην πολιτική διάσταση.

Η νομική διάσταση του θέματος δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική υφή του. Αυτό είναι το κρίσιμο. Να μπορέσουν οι δικαστές να διαφοροποιηθούν ανάμεσα στα δύο.

Όταν λέτε νομική διάσταση τι εννοείτε;
-Ότι η νομική διάσταση δεν επαρκεί για την καταδίκη του, ξεχάστε αν είναι ένοχος ή αθώος, δεν το ξέρει κανείς. Υπάρχει ένας φάκελος, η αλήθεια της δικογραφίας είναι η νομική διάσταση, που λέει ότι αυτός ο άνθρωπος τράβηξε κάποιες φωτογραφίες σε απαγορευμένους χώρους. Το ερώτημα είναι «έχετε δει τις φωτογραφίες;», εμείς που έχουμε δει τις φωτογραφίες, αν αυτές οι φωτογραφίες συνιστούν μυστικά ή απλώς καθ’ υπερβολή κινήθηκαν οι αστυνομικές αρχές.
Άποψή μου είναι ότι δεν αποτελούν μυστικά, δεν τίθεται ζήτημα, ανεξαρτήτως του τι σκέφτεται κανείς και έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του για το τι θα μπορούσε να σημαίνει ή των προθέσεων που έχει, δεν κάνουμε δίκη προθέσεων, κάνουμε δίκη πραγματικών γεγονότων, τα πραγματικά γεγονότα είναι η νομική διάσταση και δεν έχει σχέση με τις υποψίες μας, αυτή είναι η απάντηση.

Όσον αφορά όμως το υλικό, είναι στρατιωτικό υλικό το οποίο πήγαινε στην Τουρκία, δεν πήγαινε στην Ελβετία ας πούμε.
-Το πρώτο είναι αν πήγαινε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι πήγαινε.

Πρόθεση ήταν να πάει.
-Πρόθεση… Δεν θεωρεί η υπεράσπιση ότι είναι στρατιωτικό υλικό το οποίο είναι μυστικό, ότι υπάγεται στην έννοια του μυστικού. Αν φωτογραφίζει κανείς από τον δρόμο τους φράχτες, να σας το πω χύδην, ο φράχτης δεν είναι στρατιωτικό μυστικό, είναι απλά τα ζητήματα.

Τα άρματα όμως της Αυλώνας;
-Τα άρματα της Αυλώνας, σας το είπε ο ίδιος ο μάρτυρας ότι είναι αδιάφορο, δεν έχει άρματα η Αυλώνα, έχει εξομοιωτές, αυτό δεν το γνωρίζουν οι δικαστές, είναι κέντρο εκπαίδευσης, συνεπώς τι να φωτογραφήσει το LEOPARD, ίδιο ακριβώς έχει και η Τουρκία. Γι’ αυτό σας λέω η νομική διάσταση δεν έχει να κάνει με την πολιτική διάσταση του θέματος.

Είναι λίγο πρόκληση να υπερασπίζεσαι κάποιον σήμερα, εν έτη 2010, για κατασκοπία;
-Όχι, γιατί με αφορά μόνο ο φάκελος και δεν κάνω άλλες πολιτικές σκέψεις, είναι ένα νομικό ζήτημα που είναι πρόκληση αν το θέλετε υπό την έννοια ότι δεν βρίσκεις συχνά τέτοια αδικήματα, αλλά νομική είναι η διάσταση πάντα, για έναν συνήγορο είναι ο φάκελος πάντα.
Ο άνεργος αν το δείτε, θα το ακούσετε, είτε θα απασχοληθεί παρανόμως είτε θα κλέψει, και τις δύο φορές είναι παράνομος, δεν θα τον υπερασπιστούμε;

Βρίσκουν τελικά ανθρωπάκια για να κάνουν την δουλειά τους.
-Πάντα, ναι. Είναι ένας κακόμοιρος και ταλαιπωρημένος. Για να κατορθώσω να πει αυτά που είπε δηλαδή ήταν γι’ αυτόν ηρωισμός»