Οι Εθνικοί Ευεργέτες Μέρος Α’

Από το Πάνθεον των Ηπειρωτών Ευεργετών

Ένα “μνημόσυνο” σε όλους εκείνους τους Ηπειρώτες, με τις ευεργεσίες των οποίων κτίσθηκαν μεγαλοπρεπή κτίρια και ιδρύματα που κοσμούν την Αθήνα και άλλες πόλεις, στη χώρα μας και το εξωτερικό.

Του Γιώργου Ε. Τζουβάρα

1. ΑΒΕΡΩΦ Γεώργιος (Μέτσοβο 1815, Αλεξάνδρεια 1899). Ο πρύ­τανης των νεοτέρων εθνικών ευεργετών. Στο Μέτσοβο, ανήγειρε μεγαλόπρεπο σχολείο κ.ά.

Στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας ιδρύει Σχολή Βιοτεχνίας, γυμνάσιο, παρθεναγωγείο, τα οποία και επιδοτεί. Ναυπηγεί το θωρηκτό «Αβέρωφ», χρηματοδοτεί την αποπεράτωση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κτίζει τη Στρα­τιωτική Σχολή Ευελπίδων, το Αβερώφειο Εφηβείο. αναμορφώνει το Παναθηναϊκό Στάδιο. Ιδρύει τις φυλακές Αβέρωφ (εκεί που εί­ναι σήμερα ο Αρειος Πάγος, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας).

Με δω­ρεά του, φιλοτεχνήθηκαν οι ανδριάντες του Ρήγα Φεραίου (1872) και του Γρηγορίου Ε (1871), μπροστά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Θεολογική Σχολή). Κατά την πτώχευση του Χαρ. Τρικούπη το 1893 δώρισε στο ελληνικό κράτος 70.000 λίρες.

2 ΑΡΣΑΚΗΣ Απόστολος (Πρεμετή 1792. Βουκουρέστι 1874). Ίδρυ­σε το Αρσάκειο στην Αθήνα – οδός Πανεπ ιστημίου – και το 1836 τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Διέθεσε χρηματικά ποσά για υποτρο­φίες διδασκάλων.

Ίδρυσε, εκτός των άλλων, φερώνυμο σχολείο στη γενέτειρά του. Διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών και πρό­εδρος του υπουργικού συμβουλίου της Ρουμανίας. Για τις μεγάλες ευεργεσίες του στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, «ο εν Βουκορεστίω ποστέλνικος κ. Α. Αρσάκης εξ Ηπείρου» τιμήθηκε με το χρυσό σταυ­ρό των ανωτάτων ταξιαρχών.

3.  ΔΟΜΠΟΛΛΗΣ Ιωάννης, από το Δεσποτικό των Ιωαννίνων, γεν­νήθηκε στην Πετρούπολη το 1769, όπου και πέθανε εκεί το 1850. Ίδρυσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί αρκετά χρόνια διέθετε χρήματα για τη συντήρησή του.

Στη διαθήκη του. στην Πετρούπολη στις 4-2-1849. συνεπής στην υπόσχεσή του προς τον I. Καποδίστρια, να μεταχειριστούν ««παν μέσον προς διάδοσιντης δημοσίας εκπαιδεύσεως εν Ελλάδι» – πράγμα που θα αποτελέσει από τότε και τον σταθερόν σκοπόν της ζωής του – διαθέτει 815.000 ρούβλια χάρτινα, ««προς ανίδρυσιν εν Αθήναις ή εν οιαδήποτε άλλη πόλει ήτις έσται πρωτεύουσα της Ελλάδος, τω 1906, Πανεπιστημίου ονομασθησομένου Καποδι- στριακού». Τι κρίμα κι άδικο, να μην ονομαζεται Δομπόλλειο Πα­νεπιστήμιο!

O Γεώργιος Αβέρωφ

4. ΖΑΠΠΑΙΟΙ (Ευαγγέλης, Λάμποβο Β. Ηπείρου 1800. Ρουμανία 1865. Κωνσταντίνος, ΛάμποΒο 1814, Γαλλία 1892).

Οι δύο αυτοί εξάδελφοι ανήγειραν το γνωστό Ζάππειο Μέγαρο, στο ομώνυμο άλσος της Αθήνας. Είναι εκθεσιακό κέντρο, όπου φι­λοξενούνται τα περισσότερα διεθνή συνέδρια, όπως της Ευρω­παϊκής Ένωσης. Έξω του μεγάρου, εκατέρωθεν της εισόδου, εί­ναι οι μαρμάρινοι ανδριάντες των δύο αυτών εθνικών ευεργετών. Ο Μ. Αβλιχος συνέθεσε ύμνο προς τιμήν του Ευαγγέλη Ζάππα, που έψαλε χορωδία Κεφαλλήνων, κατά τη Δ Ολυμπιακή Εκθεση εκεί.

5. ΖΑΡΡΑΣ, Γεώργιος και Αλέξανδρος. Αρτινοί, οι αδελφοί Ζάρρα. Γεώργιος και Αλέξανδρος, που διέθεσαν οικόπεδο τους τριάντα δύο (32) στρεμμάτων στην πόλη της Αρτας, όπου και με δικά τους έξοδα κτίστηκε το φερώνυμο νοσοκομείο. Ζάρρειο.

Η θεμελίωσή του έγινε στις 6 Απριλίου 1951, παρουσία του Αλέξανδρου Ζάρρα. Ο Γεώργιος διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του. που ήταν 2.500 λίρες χρυσές. Η πόλη της Αρτας, προς τιμήν των ευεργετών αυ­τών. ονόμασε κεντρικό δρόμο σε οδό Ζάρρα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος επέβλεπε τις εργασίες ανέγερσης του νοσοκομείου.

6.  ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ. Έξι (6) αδέλφια, οι: Αναστάσιος, Ιωάννης, Ζώης, Μιχαήλ, Θεοδόσιος. Νικόλαος, γιοι του Χατζή-Παναγιώτη Ζωσιμά.

Aπό το Γραμμένο των Ιωαννίνων. Γεννήθηκαν στα Γιάννινα, ανάμεσα στα 1754 και 1762. Ολόκληρη την περιουσία τους. που απέκτησαν στη Μόσχα και στο Λιβόρνο της Ιταλίας, τη διέθεσαν για την ίδρυ­ση ευαγών πνευματικών ιδρυμάτων, καθώς και για την αρωγή αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους.

Αναφέρω μόνον τα πιο γνωστά ιδρύματά τους: Ζωσιμαία Σχολή, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, στα Γιάννινα. Χρηματική εισφορά στο γη­ροκομείο. ανακαίνιση πέντε εκκλησιών στα Γιάννινα, στο ορφα­νοτροφείο και στο ελληνικό σχολείο Πάτμου. Ανεκτίμητη ήταν η συμβολή τους στο διαφωτισμό και την εθνική αναγέννηση.

7.  ΚΑΠΛΑΝΗΣ Ζώης, (Γραμμένο Ιωαννίνων 1736. Μόσχα 1806). Στο Βουκουρέστι και στη Μόσχα, απέκτησε περιουσία την οποία δώ­ρισε ολόκληρη σε εκκλησίες και σχολεία στα Γιάννινα.

Η Καπλάνειος Σχολή είναι ευεργέτημα του Ζώη Καπλάνη ή πικρο-Ζώη. όπως τον έλεγαν οι χωριανοί του. για τη μεγάλη ένδειά του. «Εκοιμήθη ο μακάριος Κα πλάνης τον θάνατον ύπνον ως τα νήπια πράως, με- ταβάς πνευματικώς εις την αιώνιον ζωήν. τη 20ή Δεκεμβρίου 1806, κατά το εβδομηκοστόν έτος από της γεννήσεως αυτού…».

8. ΜΕΛΑΣ Βασίλειος Γ. Καταγόταν από τον Παρακάλαμο των Ιω­αννίνων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1819 και πέθανε στην Αθήνα το 1884. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του σε ευεργεσίες.

Σε ιδιόκτητο οικόπεδο, έκτισε στο κέντρο της Αθήνας – στην πλατεία Κοτζιά έναντι της Εθνικής Τράπεζας, οικοδόμημα, όπου άλλοτε στεγαζόταν το κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών και σήμερα υπηρεσιες της Εθνικής Τράπεζας. Απο τα έσοδα του κληροδοτήματος αυτού ιδρύθηκαν και συντηρήθηκαν πολλά Φερώνυμα σχολεία στη χωρα μας και μάλιστα «έκτος της πό­λεως των Αθηνών», κατά την επιθυμία του .

Αλλά και οι άλλοι αδελφοί του προσέφεραν Βιβλία στη βιβλιοθήκη του Πανεπι­στήμιου Αθηνών, «αγαθοί αυτου υιοι», Λέων, Κωνσταντινος και Μιχαήλ, Βασίλειος, ανεθεσαν στον πρύτανη του Πανεπιστη­μίου Αθηνών, Ασωπιο, την προκήρυξη και διενέργεια διαγωνισμου, με δικά τους έξοδα ολοκληρωτικά. Ο εθνομάρτυρας Παύλος Μελάς ήταν γόνος αυτής της οικογένειας.

Πηγή: Οικ. Ταχυδρόμος, 21 Ιαν. 1999