Σε ένα δωµάτιο 10 τ.µ. παρουσιάζεται η «Τοιχογραφία του κυνηγιού» από τον τάφο του Φιλίππου Β’ στη Βεργίνα (Αιγές), σε φυσικό µέγεθος. Το ηλεκτρονικό σύστηµα παρακολουθεί την κίνηση και τη θέση των επισκεπτών. Οσοι θέλουν πληροφορίες στα ελληνικά µπαίνουν στο δωµάτιο – καθοδηγούµενοι – από τα αριστερά, και όσοι θέλουν στα αγγλικά από δεξιά. Σ’ όποιο σηµείο της τοιχογραφίας σταθεί ο επισκέπτης, το σύστηµα τον εντοπίζει και του προβάλλει τις ανάλογες πληροφορίες. Προσοχή, εδώ δεν αγκαλιάζονται! Το σύστηµα µπορεί να «διαβάζει» τους όγκους µόνο µεµονωµένων ατόµων

Τα συστήµατα που συνθέτουν την έκθεση «Μακεδονία: Από τις ψηφίδες στα Ρixels» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης είναι µικρές ή µεγάλες κατασκευές µε ενσωµατωµένα σύνθετα συστήµατα προηγµένης τεχνολογίας που δίνουν πολλαπλές δυνατότητες στους επισκέπτες: να εξερευνήσουν ψηφιακές αναπαραστάσεις αρχαίων αριστουργηµάτων, να ταξιδέψουν στον χώρο και στον χρόνο και να µάθουν µε απλό και ταυτόχρονα µοντέρνο τρόπο πτυχές της Ιστορίας και της αρχαιολογίας της αρχαίας Μακεδονίας, βιώνοντας µια εικονική πραγµατικότητά της.
Η αλληλεπίδραση ανάµεσα στους επισκέπτες και στις εφαρµογές γίνεται χωρίς χρήση πληκτρολογίου ή ποντικιού. Μέσω των ψηφιακών εφαρµογών δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει και να κατανοήσει άγνωστες πτυχές της αρχαιότητας, να πληροφορηθεί για πεδία της Ιστορίας και της αρχαιολογίας της Μακεδονίας µε ευχάριστο και απολαυστικό τρόπο µέσα από νέες τεχνολογίες και παιχνίδια διάχυτης νοηµοσύνης.
«Αυτά τα διαδραστικά συστήµατα αποτελούν διεθνώς πρωτοποριακές εφαρµογές των ερευνητικών αποτελεσµάτων του προγράµµατος διάχυτης νοηµοσύνης του Ινστιτούτου Πληροφορικής, οι τεχνολογίες που αναπτύσσονται από το Ινστιτούτο και οι εφαρµογές τους εξυπηρετούν τον ανθρωπο στην καθηµερινή του ζωή και καθιστούν τα υπολογιστικά συστήµατα φιλικά εργαλεία που ενσωµατώνονται σταδιακά στο περιβάλλον. Οι τεχνολογίες αυτές βρίσκουν εφαρµογή σε πολλούς τοµείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η εργασία, η ψυχαγωγία καθώς και η κοινωνικοοικονοµική εσωµάτωση ανθρώπων µε αναπηρία και ηλικιωµένων» τόνισε µεταξύ άλλων παρουσιάζοντας την έκθεση – εφαρµογή ο διευθυντής του Ινστιτούτου Πληροφορικής (ΙΤΕ) Κωνσταντίνος Στεφανίδης. Υπογράµµισε δε την ανάγκη η τεχνογνωσία και η προτάσεις του Ινστιτούτου όχι µόνο να εφαρµοστούν σε µουσεία ή άλλα ιδρύµατα της χώρας αλλά κυρίως να εξαχθούν και εκτός συνόρων καθώς «είµαστε πρωτοπόροι αλλά, αν καθυστερήσουµε, θα έρθουν άλλοι που έπονται και θα µας προλάβουν».
Το Ινστιτούτο Πληροφορικής (ΙΠ) είναι ένα από τα επτά ερευνητικά Ινστιτούτα του Ιδρύµατος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ), διεξάγει βασική και εφαρµοσµένη έρευνα και διαδραµατίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας της πληροφορίας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Το ΙΠ-ΙΤΕ βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης και απασχολεί περί τα 350 άτοµα. Από το έτος ίδρυσης του, το 1983, είναι διεθνώς ανταγωνιστικό και έχει αριστεύσει σε όλες τις αξιολογήσεις ερευνητικών ινστιτούτων που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Είναι οργανωµένο σε εργαστήρια, καθένα από τα οποία διεξάγει βασική και εφαρµοσµένη έρευνα εστιασµένη σε θεµατικές περιοχές όπως: υπολογιστική ιατρική, βιοπληροφοριακή – υπολογιστική όραση και ροµποτική, αρχιτεκτονική υπολογιστών και συστηµάτων, κατανεµηµένα υπολογιστικά συστήµατα, πληροφοριακά συστήµατα και πολιτισµική πληροφοριακή, αλληλεπίδραση ανθρώπου – υπολογιστή, καθολική πρόσβαση και υποστηρικτικές τεχνολογίες, τηλεπικοινωνίες και δίκτυα.
Συνολικά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης παρουσιάζονται επτά συστήµατα εφαρµογών, εκ των οποίων τα δύο εντάχθηκαν στη µόνιµη έκθεση για τη Μακεδονία – αναλύουν µε ψηφιακό τρόπο και δίνουν αναλυτικές πληροφορίες µε κείµενα αλλά και µε εικόνα υψηλής ανάλυσης για µια αγροικία της αρχαιότητας που ανασκάφηκε προ δεκαετίας περίπου στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης αλλά και για τον «Κρατήρα του Λυδού», του 6ου π.Χ. αιώνα, που εκτίθενται στο µουσείο.
Τα υπόλοιπα πέντε εντυπωσιακά συστήµατα φιλοξενούνται σε ειδικά διαµορφωµένες αίθουσες στο υπόγειο.
Εν αρχή ην ένας απλός χάρτης της Μακεδονίας στο ένα απ’ αυτά. Τοποθετηµένος σε απλό χαµηλό τραπέζι. Από την οροφή κρέµεται µια απλή (;) κάµερα. Ο επισκέπτης πλησιάζει το τραπέζι, παίρνει από ένα ράφι που βρίσκεται δίπλα του ένα απλό λευκό χαρτόνι-πινακίδα και το τοποθετεί πάνω στο όνοµα της πόλης (λ.χ.
πάνω στο σηµείο όπου βρίσκεται και αναγράφεται η Θεσσαλονίκη, οι Φίλιπποι, η Αιανή, η Βεργίνα). Η κάµερα βλέπει την κίνηση και αµέσως προβάλλει πάνω στην πινακίδα φωτογραφίες, κείµενα, πληροφορίες για την πόλη που επέλεξε ο επισκέπτης. Αν το χαρτί αναποδογυριστεί, οι πληροφορίες προβάλλονται στα αγγλικά. Ηδη προετοιµάζεται και η γαλλική έκδοση του συστήµατος.

Με ένα άγγιγµα προβάλλονται πληροφορίες – και εν γένει για τα συµπόσια και τις τροφές – στην τοιχογραφία από τον µακεδονικό τάφο του Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης

«Μια µέρα σ’ ένα αγρόκτηµα»: Το διαδραστικό αυτό σύστηµα βρίσκεται στην έκθεση «στο βασίλειο της Μακεδονίας» (θεµατική ενότητα «οικονοµία») και είναι προσαρµοσµένο στη µακέτα µιας αρχαίας αγροικίας που ανασκάφηκε στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης. Μετακινώντας µια λευκή πινακίδα πάνω από τους χώρους του αγροκτήµατος, ο επισκέπτης µπορεί να δει και να µάθει για τα ευρήµατα της ανασκαφής και έτσι να µυηθεί στην αγροτική ζωή της αρχαιότητας

Ο υπουργός Πολιτισµού και Τουρισµού Παύλος Γερουλάνος, λίγο προτού εγκαινιάσει την ψηφιακή έκθεση «Μακεδονία: Από τις ψηφίδες στα Ρixels» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, κάνει… κλικ µε το δάχτυλο στην οθόνη µε τον «Κρατήρα του Λυδού», του 6ου αιώνα π.Χ., από τις ανασκαφές στη Θέρµη, έναν αττικό µελανόµορφο κρατήρα του αγγειογράφου Λυδού, µε παράσταση κυνηγιού του Καλυδωνίου Κάπρου

Τι δουλειά έχει ένα φουρφούρι (το παιδικό παιχνίδι από χαρτί που περιστρέφεται) ανάµεσα σε δύο ηλεκτρονικές οθόνες; Φυσώντας το στις οθόνες προβάλλεται η πλέον εντυπωσιακή έκθεση χρυσών στεφανιών στον κόσµο. Σταµατώντας το φύσηµα και επικεντρωνόµενοι σε µια εικόνα µπορούµε να µάθουµε τα πάντα γύρω από το στεφάνι που επιλέξαµε. Θέτοντας µάλιστα το δάκτυλο επί της ψηφιακής οθόνης, το στεφάνι µεγεθύνεται και οι πληροφορίες της εικόνας του γίνονται όσο… χίλιες λέξεις