Πέλλα, όπως λέµε Ποµπηία..

 «Η Αφροδίτη αποσανδαλί- ζουσα»  επιγράφεται το  αγαλµατίδιο (βρέθηκε σε  τάφο  της Πέλλας του  4ου  αιώνα  π.Χ.). «Η  Αφροδίτη  ήταν κατ’  εξοχήν  θεά των νεκρών» διευκρινίζει η επίτιµος έφορος  της ΙΖ΄Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων της περιοχής και επί 30  χρόνια εκ των ανασκαφέων της Μαρία  Ακαµάτη. Αγαλµατίδια της θεάς Αφροδίτης βρέθηκαν κατά  δεκάδες σε τάφους  γυναικών και ανδρών όλων των εποχών στην Πέλλα

Της Βίκυς Χαρισοπούλου

Για τον αρχαιολόγο του µέλλοντος θα µπορούσε να είναι το ίδιο το µουσείο ένα… εύρηµα. Ετσι όπως αναδύεται από το έδαφος (οι αρχιτέκτονες φρόντισαν να αναγερθεί αρχικά «βυθιζόµενο»). Ετσι όπως ο σύγχρονος επισκέπτης του «ανεβαίνοντας» τους χώρους του έχει από παντού πλήρη εποπτικότητα όλων των υπολοίπων χώρων. Σαν µια άλλη πόλη – ίδια µε εκείνη την πόλη που σχεδόν 2.500 χρόνια πριν γέννησε και άνδρωσε τον Αλέξανδρο Γ’, τον επονοµαζόµενο Μέγα, των Μακεδόνων και της «οικουµένης».

Το νέο µουσείο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τµήµα του αρχαιολογικού χώρου (70 στρεµµάτων), δίπλα ακριβώς από τον σύγχρονο οικισµό, και η έκθεση αναπτύσσεται σε χώρο 2.500 τ.µ., σε πέντε θεµατικές ενότητες (καθηµερινή ζωή, δηµόσια ζωή, θρησκεία, νεκροταφεία και ανάκτορο – Μέγας Αλέξανδρος).

«Είναι εντυπωσιακή η αρχιτεκτονική του και λειτουργεί ως άλλος, στεγασµένος αρχαιολογικός χώρος σε µικρότερη κλίµακα», λέει στα «ΝΕΑ» η επίτιµη έφορος αρχαιοτήτων της περιοχής (πρώην προϊσταµένη της ΙΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) Μαρία Ακαµάτη που εκπόνησε σε συνεργασία µε τον αρχιτέκτονα Κωστή Σκρουµπέλο, τον Α. Βικέλα και τους συνεργάτες του τη µουσειολογική-µουσειογραφική µελέτη του µουσείου.

«Είναι ένα σύγχρονο έργο, που προσαρµόζεται στη µορφολογία του εδάφους, που αποτυπώνει την ιστορία του, και ταυτόχρονα ένα έργο που προβάλλεται στο µέλλον. Το έργο του Νέου Μουσείου της Πέλλας έχει σταθεί ανάµεσα σε δύο συνιστώσες. Αυτή της ένταξής του µέσα στον αρχαιολογικό χώρο και της ανάδειξης της µεγαλοπρέπειας του πυρήνα της δηµιουργίας του µακεδονικού κράτους, της ελληνιστικής Πέλλας. Μορφολογικά, σκόπιµα προσδώσαµε στο έργο, έναν χαρακτήρα ήπιο που επιτρέπει στο κτίριο να µην ανταγωνίζεται τον αρχαιολογικό χώρο µιας και είναι ενταγµένο µέσα σε αυτόν, απλά να στεγάζει, να αναδεικνύει τα ευρήµατα που εκτίθενται» σύµφωνα µε το σκεπτικό της αρχιτεκτονικής µελέτης.

Το πρώτο «µυστικό» για την αρχαία Πέλλα που αποκαλύπτει το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο είναι η…

συνάφεια µε την Ποµπηία: Η αποκατεστηµένη χρωµατική διακόσµηση του βόρειου τοίχου µιας αίθουσας συµποσίου – της λεγόµενης Κατοικίας των Κονιαµάτων, ύψους 5 µέτρων – δεσπόζει στο βόρειο τµήµα της θεµατικής ενότητας για την καθηµερινή ζωή στην Πέλλα.

Πρόκειται για µοναδικό δείγµα συνολικά αποκατεστηµένης όψης τοίχου στον ελληνικό χώρο και βεβαιώνει ότι η µορφή αυτής της τρισδιάστατης αρχιτεκτονικής απόδοσης µε χρωµατιστά κονιάµατα που διαπιστώθηκε σε σπίτια της Ποµπηίας (από εκεί προέκυψε ο όρος ποµπηιανό στυλ) ήταν διαδεδοµένη στην Πέλλα από τον 3ο αιώνα π.Χ.

Πηγή: Tanea.gr

Related posts:

Comments