Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ



Τα γλυπτά που αρπάξανε οι Γερμανοί από τον Ναό της Αφαίας, αποτελούν μία “άγνωστη” ιστορία που για κάποιο λόγο αποφεύγουν να διηγούνται οι γνωρίζοντες αρχαιολόγοι!

  Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ΠΟΥ βρίσκονται σήμερα τα κλεμμένα γλυπτά και πόσοι τα έχουμε επισκεφτεί; Γιατί κανείς δεν ζητάει επισήμως την επιστροφή τους;

Η αρπαγή από τους Γερμανούς

Η ιστορία ξεκινάει το 1811, όταν ο αρχιτέκτονας Ch. R. Cockerell και ο φίλος του βαρώνος von Hallerstein, επισκέφθηκαν την Αίγινα και λεηλάτησαν το Ναό Αφαίας. Με αδιαφανείς διαδικασίες και δωροδοκία των ντόπιων προεστών, κρυφά μετέφεραν 17 αγάλματα και πολλά άλλα κομμάτια από τα αετώματα του Ναού στον Πειραιά.

  Από εκεί, με τη βοήθεια του Αυστριακού Gropius, μέλους της ίδιας παρέας αρχαιοκαπήλων και “αρχιτέκτονα” της λεηλασίας των γλυπτών του Ναού του Απόλλωνα στις Βάσσες Αρκαδίας αλλά και την κάλυψη του Γάλλου προξένου Louis Fauvel (που, σύμφωνα με δημοσίευμα του “Λόγιου Ερμή”), όταν έμαθε τι γίνεται έσπευσε στην Αίγινα και έκλεψε και αυτός ότι μπόρεσε και του συνεργάτη του λόρδου Έλγιν (!!!) Giovani Lusieri, έγινε μεταφορά στα Αγγλοκρατούμενα, τότε, Επτάνησα, χωρίς να αντιμετωπίσουν προβλήματα από την Οθωμανική Διοίκηση.

To “σπορ” της αρπαγής εθνικών θησαυρών!

  Διαπιστώνεται εύκολα ότι το ίδιο κύκλωμα περιηγητών και αξιωματούχων της εποχής είχε αναγάγει σε … επικερδές “άθλημα” την αρπαγή των πολιτιστικών εθνικών μας θησαυρών. “Ευτυχώς”, επειδή οι αρχαιοκάπηλοι “περιηγητές” αλληλοϋποβλέπονταν, είχαν υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ τους και δεσμεύτηκαν τα γλυπτά να μείνουν σε ενιαίο σύνολο, αλλιώς τώρα θα ήταν αδύνατος ο εντοπισμός τους.

  Τελικά, εκτέθηκαν σε δημοπρασία, το Νοέμβρη του 1812 στη Ζάκυνθο. Προσφορές κατέθεσαν η Γαλλία, η Βαυαρία ενώ ο εκπρόσωπος της Αγγλίας θεώρησε μεγάλο το ποσό που έπρεπε να προσφέρει και προτίμησε να παραμείνει στη Μάλτα και να κάνει κρυφές συζητήσεις με τον Cockerell για ακύρωση της πώλησης. Τελικά μετά από ένα αξιοθρήνητο διπλωματικό παρασκήνιο (στην πλάτη της “Ελλαδίτσας”), το 1814 κατέληξαν στη Γερμανία (τότε Βαυαρία).

Πού βρίσκονται σήμερα τα γλυπτά της Αφαίας

  Σήμερα κοσμούν ει��ική αίθουσα της Γλυπτοθήκης του Μονάχου και έχουν επονομαστεί ως “ΑΙΓΙΝΗΤΕΣ”. Σύμφωνα με επισκέπτες, αν έλειπαν από εκεί, η Γλυπτοθήκη θα ήταν ένα επαρχιακό συνηθισμένο Μουσείο !!! Συγκινητική είναι η μαρτυρία Αιγινήτη που  επισκέφθηκε την Γλυπτοθήκη του  Μονάχου, εκεί κατά την είσοδο του  και συγκεκριμένα στο ταμείο του  ζητήθηκε να πληρώσει είσοδο για να θαυμάσει τα εκθέματα. Εκείνος με σθένος ψυχής και με πόνο καρδιάς αρνήθηκε να πληρώσει για κάτι που ήταν δικό του, για κάτι που ήταν της πατρίδας του, για κάτι που έπρεπε να είναι εκεί που γεννήθηκε στον Ναό της Αφαίας.

  Δεν ξεχνάμε και δε ζητάμε αντίγραφα. Θέλουμε  πίσω τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς όπου και αν βρίσκονται. Ο καιρός του ραγιαδισμού και της αποικιοκρατίας είναι περασμένος πια, για τα καλά στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας. 

  Το παραπάνω άρθρο δεν θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς τις πολύτιμες πληροφορίες από το ενδιαφέρον πορταλ www.aeginaportal.gr, ενώ το εκπληκτικό βίντεο που ακολουθέι, έχει δημιουργήσει και “ανεβάσει” στο youtube o χρήστης dionisosb με τίτλο “Η κλοπή των γλυπτών της Αφαίας”.

http://www.pyles.tv/Apagoreumena/afaia.aspx

Related posts:

Comments
Nikos says:

Βρέθηκαν τα γλυπτά όπως υποστηρίζεται μετά από ανασκαφές ή μήπως ξηλώθηκαν από τα αετώματα όπως από τον Παρθενώνα; Τα σπασμένα πόδια πολλών εκ των αγαλμάτων δίνουν την εντύπωση ότι τα αγάλματα έσπασαν κατά την αποκόλληση τους από το αέτωμα. Αν είχαν γκρεμιστεί από σεισμό θα είχε γκρεμιστεί και το αέτωμα και θα είχαν καταστραφεί. Εμπάσει περιπτώσει δεν είναι δυνατό να μην είχε μεέινει ούτε κομμάτι πάνω στα αετώματα. Περιέργως τα αγάλματα του δυτικού αετώματος είναι σχετικά καλοδιατηρημένα ενώ το μέρος εκείνο του ναού είναι σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμένο. Περιέργως επίσης το ανατολικό μέρος του ναού σώζεται σχεδόν ανέπαφο αλλά λείπει όλο το αέτωμα. Και οι δύο περιπτώσεις είναι αξιοπερίεργες. Η πιό πιθανή εξήγηση είναι ότι στην προσπάθεια αφαίρεσης των γλυπτών από διατηρημένα (και όχι γκρεμισμένα από σεισμό) αετώματα προκλήθηκαν καταστροφές στη δυτική πλευρά του ναού.