Το Αθόρυβο Φινάλε του Nicholas Hammond

in Ancient Macedonian History, Modern Historians / by D-Mak / on February 20, 2011 at 10:04 am /

Ένας από τους σημαντικότερους Άγγλους ελληνιστές, ο ιστορικός Νίκoλας Χάμοντ, (Nicholas G.L. Hammond) αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε από τη ζωή. στην οικία του στο Κέμπρπζ της Αγγλίας, σε ηλικία 93 ετών. Ο Νίκολας Τζέφρι Λεμπριέρ Χάμοντ συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Και όχι μόνο από άποψη επιστημονική.

Ήδη από το 1929 ξεκίνησε τις επισκέψεις του στην περιοχή. Στη Βορειοδυτική Ελλάδα αλλά και στην Αλβανία. Το 1930. σε ηλικία 23 μόλις ετών (γεννήθηκε σης 15 Νοεμβρίου του 1907), εγκαινίασε μια συνεργασία ως καθηγητής με το Κολέγιο Clare.

Οταν, το 1938, το αγγλικό Υπουργείο Άμυνας αναζητούσε ειδικούς εν όψει των διαφαινόμενων πολεμικών συγκρούσεων, ανακάλυψε στο πρόσωπο του Νίκολας Χάμοντ τον κατάλληλο άνθρωπο για την περιοχή μας. Μιλούσε ελληνικά με ευχέρεια, μπορούσε να συνεννοηθεί και στα αλβανικά και γνώριζε την τοπογραφία της Βόρειας Ελλάδας.

Πολέμησε στο ελληνικό μέτωπο, συμμετείχε στις δυνάμεις των Συμμάχων που υποχώρησαν πρώτα από την ηπειρωτική Ελλάδα και μετά από την Κρήτη, αργότερα στις μονάδες – σε μία από αυτές ήταν διοικητής ο Μοσέ Νταγιάν -, που ασκούνταν στη χρήση εκρηκτικών στην Παλαιστίνη, τη Συρία και την Κύπρο.

Γνωστός ως Συνταγματάρχης Εγκς, είχε αποκτήσει και το παρατσούκλι «Καπετάν Βαμβακοπυρίδης» («Captain Gun-cotton »), όταν του ανατέθηκε μια λεπτή αποστολή.

Ηταν Φεβρουάριος του 1943 όταν έπεσε με αλεξίπτωτο στην κατεχόμενη Ελλαδα για να ενωθεί με τους λίγους Αγγλους αξιωματικούς που είχαν μείνει ως σύνδεσμοι των Συμμάχων με την Αντίσταση. Εκρηκτικά, ελονοσία και πεζοπορίες ήταν η καθημερινή του έγνοια για 18 μήνες. Για τον ηρωισμό του στις πολεμικές επιχειρήσεις και την προσφορά του στην Ελληνική Αντίσταση, τιμήθηκε το 1946 από την Ελλάδα με το Παράσημο του Φοίνικος.

Μετά τον πόλεμο, ο Νίκολας Χάμοντ επέστρεψε στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα Από το Clare μετακινήθηκε στο Clifton College και αργότερα στο Bristol University, όπου δίδαξε Ελληνική φιλολογία.

Συνταξιοδοτούμενος, συνέχισε να διδάσκει ως επισκέπτης καθηγητής σε ι6 Πανεπιστήμια και Ινστιτούτα Ερευνών στις ΗΠΑ, την Ελλάδα. την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Ενθουσιώδης φίλος της αρχαιολογίας, υπήρξε συνεργάτης του Μανόλη Ανδρόνικου.

Το συγγραφικό του έργο είναι ογκωδέστατο. Ασχολήθηκε με την Αρχαία Ιστορία των Βαλκανίων, ιδίως όμως με την Ιστορία της Μακεδονίας. Πολλά βιβλία του κυκλοφόρησαν στο πλαίσιο των σειρών «The Cambridge Ancient History» και «The Oxford Classical Dictionary». Μνημειώδη θεωρούνται τα έργα του «Epirus» (1967) το τρίτομο «Α History of Macedonia» (1972-1988). “ου συνέγραψε με τους Γκι Γκρίφιθ και Φρανκ Γουόλμπανκ. Έγραψε ακόμη τα ««History of Greece» (1959). Macedonian State» (1989), «The Miracle that was Macedonia» (1991), «The Genius of Alexander the Great» 0997)·

To 1997 ήταν η χρονιά που η Ελλάδα τον τίμησε πολλαπλώς: η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών εξέδωσε τιμητικό τόμο με 37 επιστημονικές ανακοινώσεις επί θεμάτων ιστορικών. αρχαιολογικών και τοπογραφικών -της Μακεδονίας και της Hπεipoυ – ενώ του δόθηκε τιμής ένεκεν και η ελληνική ιθαγένεια.

Τα Νέα, 30 Μαρτίου 2001