Η Επανάσταση του 1821 είναι το δεύτερο σπουδαίο γεγονός.
Ένα καθυποταγμένο έθνος, αυτό των Ελλήνων με την αναγωγή του στους χρόνους της αρχαιότητος, βρίσκει το θάρρος και τη δύναμη να ξεσηκωθεί, κόντρα στα κατεστημένα και τη διεθνή πολιτική της εποχής εκείνης, να αγνοήσει πολεμικές τακτικές και αναλογίες δυνάμεων, εξοπλισμούς και πολεμικές εμπειρίες και να αρχίσει ένα υπέρ πάντων αγώνα για την ανεξαρτησία του.
Πόθος κρυφός επί σειρά ετών η ελευθερία, με επαναστάσεις, μικροεπαναστάσεις και μικροξεσηκωμούς από την άλωση της Πόλεως, μέχρι την ποθητή ανεξαρτησία, οδήγησε, μετά από οκτώ χρόνους καταστροφών και αίματος, στη δημιουργία του μικρού, αλλά με προοπτικές μεγαλωσύνης κράτος των νέων Ελλήνων.
Και αυτό το κράτος απολαμβάνουμε σήμερα εμείς οι απόγονοι εκείνων των παλικαριών και των γυναικών, που πολέμισαν για ιδανικά, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια. Τρεις συνιστώσες, οι οποίες και οι τρεις σήμερα, μετά από 190 χρόνια από την επανάσταση, έχουν τεθεί κάτω από αμφισβήτιση, από προσωπικές φιλοδοξίες, διεθνή συμφέροντα και απαξίωση θεσμών και αξιών. Το γεγονός ότι σήμερα στα μπαλκόνια των κατοικιών κυματίζουν πολύ λίγες σημαίες ( στο δικό μας κολπίσκο μέτρησα έξι σημαίες σε περισσότερα από 100 διαμερίσματα), σύμβολα τιμής και αναγνώρισης των προσφορών εκείνων των γιγάντων, δείχνει τη σημασία την οποία αποδίδουμε οι νεώτεροι Έλληνες σε εθνικές συμμετοχές και σύμβολα. Είναι λυπηρό, αλλά κυρίως είναι επικίνδυνο, γιατί δείχνει ότι ξεχνάμε την ιστορία μας, όπως επιδιώκουν ξένα και δικά μας κέντρα αποφάσεως ή διαμορφώσεως κοινής γνώμης. Και είναι επικίνδυνο, γιατί, όπως λέει και το παλαιό δίδαγμα, όποιος ξεχνά την ιστορία και τις παραδόσεις του, είναι ενδεχομένως καταδικασμένος σε αφανισμό. Εδώ απαιτείται η υπέρβαση, να αφήσουμε δηλαδή πίσω μας ότι “ στρεβλό νεωτερίζον” και να ξαναβρούμε ρίζες, παραδόσεις, παιδεία, σεβασμό, αλληλοεκτίμηση και ιδανικά πολλά.
Το “ ξεπερασμένο” τρίπτυχο που προανέφερα, είναι το συνδετικό της εθνικής μας υπάρξεως.
Μακάρι να το ξαναβρούμε και να γίνουμε καλοί Έλληνες.