Μεγάλοι Έλληνες – Οι Εθνικοί Ευεργέτες

Από το Πάνθεον των Ηπειρωτών Ευεργετών

Ένα “μνημόσυνο” σε όλους εκείνους τους Ηπειρώτες, με τις ευεργεσίες των οποίων κτίσθηκαν μεγαλοπρεπή κτίρια και ιδρύματα που κοσμούν την Αθήνα και άλλες πόλεις, στη χώρα μας και το εξωτερικό.

Του Γιώργου Ε. Τζουβάρα

1. ΑΒΕΡΩΦ Γεώργιος (Μέτσοβο 1815, Αλεξάνδρεια 1899). Ο πρύ­τανης των νεοτέρων εθνικών ευεργετών. Στο Μέτσοβο, ανήγειρε μεγαλόπρεπο σχολείο κ.ά.

Στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας ιδρύει Σχολή Βιοτεχνίας, γυμνάσιο, παρθεναγωγείο, τα οποία και επιδοτεί. Ναυπηγεί το θωρηκτό «Αβέρωφ», χρηματοδοτεί την αποπεράτωση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κτίζει τη Στρα­τιωτική Σχολή Ευελπίδων, το Αβερώφειο Εφηβείο. αναμορφώνει το Παναθηναϊκό Στάδιο. Ιδρύει τις φυλακές Αβέρωφ (εκεί που εί­ναι σήμερα ο Αρειος Πάγος, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας).

Με δω­ρεά του, φιλοτεχνήθηκαν οι ανδριάντες του Ρήγα Φεραίου (1872) και του Γρηγορίου Ε (1871), μπροστά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Θεολογική Σχολή). Κατά την πτώχευση του Χαρ. Τρικούπη το 1893 δώρισε στο ελληνικό κράτος 70.000 λίρες.

2 ΑΡΣΑΚΗΣ Απόστολος (Πρεμετή 1792. Βουκουρέστι 1874). Ίδρυ­σε το Αρσάκειο στην Αθήνα – οδός Πανεπ ιστημίου – και το 1836 τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Διέθεσε χρηματικά ποσά για υποτρο­φίες διδασκάλων.

Ίδρυσε, εκτός των άλλων, φερώνυμο σχολείο στη γενέτειρά του. Διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών και πρό­εδρος του υπουργικού συμβουλίου της Ρουμανίας. Για τις μεγάλες ευεργεσίες του στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, «ο εν Βουκορεστίω ποστέλνικος κ. Α. Αρσάκης εξ Ηπείρου» τιμήθηκε με το χρυσό σταυ­ρό των ανωτάτων ταξιαρχών.

3. ΔΟΜΠΟΛΛΗΣ Ιωάννης, από το Δεσποτικό των Ιωαννίνων, γεν­νήθηκε στην Πετρούπολη το 1769, όπου και πέθανε εκεί το 1850. Ίδρυσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί αρκετά χρόνια διέθετε χρήματα για τη συντήρησή του.

Στη διαθήκη του. στην Πετρούπολη στις 4-2-1849. συνεπής στην υπόσχεσή του προς τον I. Καποδίστρια, να μεταχειριστούν ««παν μέσον προς διάδοσιντης δημοσίας εκπαιδεύσεως εν Ελλάδι» – πράγμα που θα αποτελέσει από τότε και τον σταθερόν σκοπόν της ζωής του – διαθέτει 815.000 ρούβλια χάρτινα, ««προς ανίδρυσιν εν Αθήναις ή εν οιαδήποτε άλλη πόλει ήτις έσται πρωτεύουσα της Ελλάδος, τω 1906, Πανεπιστημίου ονομασθησομένου Καποδιστριακού». Τι κρίμα κι άδικο, να μην ονομαζεται Δομπόλλειο Πα­νεπιστήμιο!

O Γεώργιος Αβέρωφ

4. ΖΑΠΠΑΙΟΙ (Ευαγγέλης, Λάμποβο Β. Ηπείρου 1800. Ρουμανία 1865. Κωνσταντίνος, ΛάμποΒο 1814, Γαλλία 1892).

Οι δύο αυτοί εξάδελφοι ανήγειραν το γνωστό Ζάππειο Μέγαρο, στο ομώνυμο άλσος της Αθήνας. Είναι εκθεσιακό κέντρο, όπου φι­λοξενούνται τα περισσότερα διεθνή συνέδρια, όπως της Ευρω­παϊκής Ένωσης. Έξω του μεγάρου, εκατέρωθεν της εισόδου, εί­ναι οι μαρμάρινοι ανδριάντες των δύο αυτών εθνικών ευεργετών. Ο Μ. Αβλιχος συνέθεσε ύμνο προς τιμήν του Ευαγγέλη Ζάππα, που έψαλε χορωδία Κεφαλλήνων, κατά τη Δ Ολυμπιακή Εκθεση εκεί.

5. ΖΑΡΡΑΣ, Γεώργιος και Αλέξανδρος. Αρτινοί, οι αδελφοί Ζάρρα. Γεώργιος και Αλέξανδρος, που διέθεσαν οικόπεδο τους τριάντα δύο (32) στρεμμάτων στην πόλη της Αρτας, όπου και με δικά τους έξοδα κτίστηκε το φερώνυμο νοσοκομείο, Ζάρρειο.

Η θεμελίωσή του έγινε στις 6 Απριλίου 1951, παρουσία του Αλέξανδρου Ζάρρα. Ο Γεώργιος διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του. που ήταν 2.500 λίρες χρυσές. Η πόλη της Αρτας, προς τιμήν των ευεργετών αυ­τών. ονόμασε κεντρικό δρόμο σε οδό Ζάρρα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος επέβλεπε τις εργασίες ανέγερσης του νοσοκομείου.

6. ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ. Έξι (6) αδέλφια, οι: Αναστάσιος, Ιωάννης, Ζώης, Μιχαήλ, Θεοδόσιος. Νικόλαος, γιοι του Χατζή-Παναγιώτη Ζωσιμά.

Aπό το Γραμμένο των Ιωαννίνων. Γεννήθηκαν στα Γιάννινα, ανάμεσα στα 1754 και 1762. Ολόκληρη την περιουσία τους. που απέκτησαν στη Μόσχα και στο Λιβόρνο της Ιταλίας, τη διέθεσαν για την ίδρυ­ση ευαγών πνευματικών ιδρυμάτων, καθώς και για την αρωγή αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους.

Αναφέρω μόνον τα πιο γνωστά ιδρύματά τους: Ζωσιμαία Σχολή, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, στα Γιάννινα. Χρηματική εισφορά στο γη­ροκομείο. ανακαίνιση πέντε εκκλησιών στα Γιάννινα, στο ορφα­νοτροφείο και στο ελληνικό σχολείο Πάτμου. Ανεκτίμητη ήταν η συμβολή τους στο διαφωτισμό και την εθνική αναγέννηση.

7. ΚΑΠΛΑΝΗΣ Ζώης, (Γραμμένο Ιωαννίνων 1736. Μόσχα 1806). Στο Βουκουρέστι και στη Μόσχα, απέκτησε περιουσία την οποία δώ­ρισε ολόκληρη σε εκκλησίες και σχολεία στα Γιάννινα.

Η Καπλάνειος Σχολή είναι ευεργέτημα του Ζώη Καπλάνη ή πικρο-Ζώη. όπως τον έλεγαν οι χωριανοί του. για τη μεγάλη ένδειά του. «Εκοιμήθη ο μακάριος Κα πλάνης τον θάνατον ύπνον ως τα νήπια πράως, με- ταβάς πνευματικώς εις την αιώνιον ζωήν. τη 20ή Δεκεμβρίου 1806, κατά το εβδομηκοστόν έτος από της γεννήσεως αυτού…».

8. ΜΕΛΑΣ Βασίλειος Γ. Καταγόταν από τον Παρακάλαμο των Ιω­αννίνων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1819 και πέθανε στην Αθήνα το 1884. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του σε ευεργεσίες.

Σε ιδιόκτητο οικόπεδο, έκτισε στο κέντρο της Αθήνας – στην πλατεία Κοτζιά έναντι της Εθνικής Τράπεζας, οικοδόμημα, όπου άλλοτε στεγαζόταν το κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών και σήμερα υπηρεσιες της Εθνικής Τράπεζας. Απο τα έσοδα του κληροδοτήματος αυτού ιδρύθηκαν και συντηρήθηκαν πολλά Φερώνυμα σχολεία στη χωρα μας και μάλιστα «έκτος της πό­λεως των Αθηνών», κατά την επιθυμία του .

Αλλά και οι άλλοι αδελφοί του προσέφεραν Βιβλία στη βιβλιοθήκη του Πανεπι­στήμιου Αθηνών, «αγαθοί αυτου υιοι», Λέων, Κωνσταντινος και Μιχαήλ, Βασίλειος, ανεθεσαν στον πρύτανη του Πανεπιστη­μίου Αθηνών, Ασωπιο, την προκήρυξη και διενέργεια διαγωνισμου, με δικά τους έξοδα ολοκληρωτικά. Ο εθνομάρτυρας Παύλος Μελάς ήταν γόνος αυτής της οικογένειας.

9.  ΜΠΑΓΚΑΣ Ιωάννης (Kορυτσά 1814, Αθήνα 15-12-1895), Κλη­ροδότησε στο έθνος το ξενοδοχείο «Μπάγκειο” στην Ομόνοια, Αρ­κέστηκε να ζει λιτότατα σε δωμάτιο του ξενοδοχείου «Μέγας Αλέ­ξανδρος» της Ομονοίας (στην Αθήνα), αφού τον συντηρούσε επι­τροπή. Άφησε και τις οικονομίες του. που σχημάτισε απο τη μηνι­αία προς αυτόν χορηγία. Με τα ειδοσήματα των ξενοδοχείων επι­χορηγούνται διάφορα νοσοκομεία, όπως π.χ. ο «Ευαγγελισμός». Δίνονται υποτροφίες σε Ηπειρώτες φοιτητές.

10.  ΡΙΖΑΡΗΔΕΣ, αδελφοί από το Μονοδεντρι των Ιωαννίνων, Μάνθος (Μονοδέντρι 1764, Μόσχα 1824), Γιώργος (Μονοδέντρι 1769, Αθήνα 1841). Με δωρεές τους ιδρύθηκε το 1844 η Ριζάρειος Εκ­κλησιαστική Σχολή. «Το 1817 ο Μάνθος, «πνευματωδεστατος μεγαλόδωρος και δραστηριότατος», γίνεται μέλος της Φιλικής Εται­ρείας, γνωστότερος με το ψευδώνυμο «Πρόθυμος»·.

Ο Γιώργος, στο χωριό του το Μονοδέντρι, ίδρυσε σχολή των ελλη­νικών μαθημάτων, αν και ο ίδιος έμεινε στην Οδησσό. Πολύμορφη και σπουδαία η προσφορά τους στον απελευθερωτι­κό αγώνα των Ελλήνων.

11. ΣΙΝΑΣ, Γιώργος και Σίμων. Κατάγονταν από τη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου. Ο Γιώργος γεννήθηκε στη Νύσσα της Σερβίας το 1783 και πέθανε το 1853. ο Σίμων 1810-1876. «Το 1842, ο Γεώργιος Σίνας ωκοδόμησεν ιδίαις δαπάναις το περικαλλές εν Αθήναις Αστεροσκοπείον και επροίκισεν αυτό διά των αναγκαιούντων εργαλείων και Βιβλιο­θήκης καταλλήλου…».

Συνεισέφερε ουσιαστικά στη νεοϊδρυθείσα, τότε, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Ο Σίμων ανήγειρε το ωραίο νεοκλασικό κτίριο, στην οδό Πανεπι­στημίου, δίπλα από το Πανεπιστήμιο, όπου από το 1926 στεγάζεται η Ακαδημία Αθηνών, εκεί στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Σίνα, Ο ίδιος ανέλαβε τα έξοδα συντήρησης του Αστεροσκο­πείου Αθηνών. Βοήθησε οικονομικά αρκετούς νέ­ους να σπουδάσουν στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων τον γνωστό ιστοριοδίφη Κων. Σάθα, Εν­δεικτικές μόνον, αυτές α εθνοευεργεσίες των δύο αδελφών.

12. ΣΤΑΥΡΟΥ Γεώργιος (Γιάννινα 1787, Αθήνα 1869). Από το 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της εμπορικής επιχείρησης του πατέρα του στη Βιέννη, όπου σπούδασε οικονομικά. Το 1824, «παραλαβών όσα ηδυνήθη να προμηθευση όπλα και πολεμο­φόδια». έρχεται στην Ελλάδα και υπηρετεί ως γενικός ταμίας του Γ. Κουντουριώτη. Το 1835 διορίζεται ελεγκτής στο Ελε­γκτικό Συνέδριο. Το 1841 ιδρύει την Εθνική Τράπεζα της Ελ­λάδος, η οποία επέκτησε μεγάλο κύρος, «εις βαθμόν υπολήψεως και ευημερίας εις ην ολίγιστα εκ των αρχαιοτάτων εν Ευ­ρώπη καταστημάτων έφθασαν». Με διαθήκη του στις 2-10- 1868, χάρισε ιδιόκτητο οικόπεδο στην πόλη των Ιωαννίνων, εκτάσεως τεσσάρων στρεμμάτων, για να κτιστεί ορφανοτρο­φείο αρρένων, «ως το εν Αθήναις του μακαρίτου Χατζήκώστα». Ενα μικροδείγμα των πράξεων ευποιίας.

13.  ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ Νικόλαος (Μέτσοβο 1806. Χαλκίδα 1853). Πα­ρακολούθησε ανώτερες οικονομικές σπουδές στο Παρίσι, οπου τον έστειλαν οι θείοι του, αδελφοί Τοσίτσα.

Με ιδιόχειρη διαθήκη του στις 30-8-1852 στο Λιβόρνο, κληροδό­τησε μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας του και χρηματικό πο­σόν. για κοινωφελείς σκοπούς, στην Ελλάδα και την Αλεξάνδρεια. Για την ίδρυση του Μετσόβιου Πολυτεχνείου διέθεσε περίπου εκα­τό χιλιάδες τάλληρα.

(Σημείωση δική μου: Τη διαθήκη του στο Λιβόρνο, στις 30-8-1852, υπογράφει ως Στουρνάρης και όχι ως Στουρνάρας).

14.  ΤΟΣΙΤΣΑΣ Μιχαήλ (Μετσοβο 1787, Αθήνα 1856). Ο πατέρας του διατηρούσε κατάστημα γουναρικών στη Θεσσαλονίκη, όπου πήγε ο ίδιος «και ανέλαβε μεγάλην κλίσιν εις την σπουδήν», όπως ο ίδιος αυτοβιογραφείται. Ασχολήθηκε με το γουνεμπόριο. Πηγαί­νει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπου, όπου ασχολείται με το εμπόριο με μεγάλη επιτυχία, καθότι «ευφυέστατος, διορατικός και επιχειρηματικάτατος».

Εκεί ίδρυσε νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες. Η Ελλάδα, τότε, ανα­γνωρίζει τις αγαθοεργίες του και την ευφυία του και τον διορίζει γε­νικό πρόξενο στην Αλεξάνδρεια,

Χρηματοδότησε τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία και την Εταιρεία Φυ­σικής Ιστορίας. Με διαθήκη του -20-11-1855 -δωρίζει 100.000 τάλ­ληρα για τον εξοπλισμό τού εδώ Πολυτεχνείου και 20.00 τάλληρα για να πληρώνονται οι καθηγητές και να αγοράζονται βιβλία και γραφική ύλη. Και μόνον αυτά;

15. ΧΑΤΖΗΚΟΣΤΑΣ Γεώργιος (Γιάννινα 1753, Μόσχα 1845), Με δωρεές του, έγιναν το ομώνυμο ορφανοτροφείο στην Αθή­να και τα νοσοκομεία στο Μεσολόγγι και στα Γιάννινα. Αρκε­τά χρήματα διέθεσε για τη συντήρηση εκκλησιών στο νομό Ιω­αννίνων. Μαρμάρινη στήλη στον τάφο του. στο μοναστήρι του Δσυσκόι, έγραφε: «Ενθάδε κείται ο δούλος του Θεού Γεώρ­γιος Κωνσταντίνου Χατζπκώστας εξ Ιωαννίνων της Ηπείρου.

Απήλθε την 30ήν Αυγούστου 1845».

Το ότι τα περισσότερα ευαγή ιδρύματα των Ηπειρωτών κο­σμούν την Αθήνα οφείλεται στο γεγονός ότι τα Γιάννινα, ως γνωστόν, είναι το τελευταίο  απελευθερωθέν – 21-2-1913 – γε­ωγραφικό διαμέρισμα της χώρας μας. Το νέο Δημοτικό Συμβούλιο των Αθηνών, ας συντάξει επιτέλους ένα «ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΧΡΕΟΥΣ», στο οποίο να αναφέρονται όλοι οι Έλληνες εθνικοί ευεργέτες (με σύντομο βιογραφικό), των οποίων ευαγή ιδρύ­ματα κοσμούν αισθητικα και λειτουργικά την πρωτεύουσα της Ελλάδος, την Αθήνα.

Τετρακόσιοι είκοσι τρεις (423) Ηπειρώτες εθνικοί ευεργέτες είναι καταγεγραμμένοι στο δίτομο βιβλίο εξακοσίων σελίδων του εκ­παιδευτικού, ιστοριοδίφη Γιαννιώτη Στέφανου Μπεττή. με τίτλο:  «Ηπειρωτική ευποιία» Πωλείται στο γνωστό βιβλιοπωλείο Δωδώ­νη. οδός Ασκληπιού 3, τηλ. 210-3630312-3.     

Πηγή: Οικ. Ταχυδρόμος, 21 Ιαν. 1999

Related posts:

• Επιστολή στον κο Λοβέρδο απο όλες τις Παμμακεδονικές Ενώσεις
• Επιστολή του 1865 απο έναν Μακεδόνα προς το Ελληνικό κράτος
• Συνέντευξη ΑΝΥΠΕΞ Δ. Δρούτσα σε τηλεοπτικό σταθμό των Σκοπίων