Τα Βιοχημικά όπλα του… Ηρακλή

in Archaeology, newspapers / by D-Mak / on May 10, 2011 at 7:26 am /

O άθλος του Ηρακλή που εξολόθρευσε τη Λερναία Υδρα ίσως και να αποτελεί την πρώτη καταγραφή στη λογοτεχνία της Δύσης για τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων. Καθώς οι μύθοι συχνά αποτελούν τον πυρήνα της ιστορικής πραγματικότητας η αναφορά στσν τρόπο που ο ήρωας της ελληνικής μυθολογίας κατατρόπωσε το μυθικό τέρας – με βέλη των οποίων η αιχμή ήταν βουτηγμένη σε πίσσα – υπονοεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν στις μάχες τους βλήματα με τοξικές ουσίες.

Σε ένα νέο βιβλίο, που προβάλλεται πως μία διαφωτιστική θεωρία της πρώτης στρατιωτικής ιστορίας, η ερευνήτρια Αντριεν Μέγιορ ανιχνεύει όχι μόνο τους μύθους αλλά τις γραπτές πηγές των αρχαίων συγγραφέων και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Για να καταλήξει στο βιβλίο της «Greek Fire, Poison Arrows & Scorpion Bombs: Biological and Chemical Warfare in the Ancient World» (Ελληνική Φωτιά, Δηλητηριασμένα Βέλη και Βόμβες από Σκορπιό: Βιολογικός και Χημικός Πόλεμος στον Αρχαίο Κόσμο) ότι τα βιοχημικά όπλα έδρασαν στις μάχες των αρχαίων πολιτισμών, πολύ πριν από τη νεώτερη εποχή των αερίων μουστάρδας, του ναπάλμ και του κουτιού της Πανδώρας με τους παθογόνους ιούς.

Οι αρχαίοι ‘Ελληνες δεν ήταν οι μόνοι που χρησιμοποίησαν το οπλοστάσιο της φύσης Η ερευνήτρια συγγραφέας του Βιβλίου παρουσιάζει τα τεκμήρια βιολογικών όπλων σε μάχες στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, την Ινδία και την Κίνα. Ανάμεσα σε ιστορικά θύματα και διώκτες βρίσκονται και κατακτητές όπως ο Αννίβας, ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε σε μία εποχή που έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των ακαδημαϊκών για τις καταβολές και την ιστορία του πολέμου. Ιστορικοί και αρχαιολόγοι δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή σε παραμελημένα ευρήματα πολέμων που συνέβησαν μεταξύ πρώιμων κοινωνιών αλλά και εξελιγμένων πολιτισμών.

Οι αρχαίες κοινωνίες, ανάμεσα σε αυτές και η ΑρχαιοΕλληνική, είχαν βρει τους τρόπους για να αντλήσουν από την φύση βιοχημικά οπλα ώστε να κατατροπώσουν τον εχθρό.

Η δεκαετή πολιορκία της Tροίας που εξελίχθηκε γύρω στο 1200 η.Χ.. αποτελεί το πρώτο θέατρο Βιολογικού πολέμου στην αρχαιότητα. υποστηρίζει η Αντριεν Μέγιορ. Αυτό που διαπίστωσε ομως από την έρευνα της ότι κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα χρησιμοποιούσαν συχνα διάφορα δηλητήριο με τα οποία επάλειφαν τις ορειχάλκινες αιχμές των ακόντιων τους για να προκαλέσουν τον θανάσιμο τραυματισμό των εχθρών τους. Η συγγραφέαs του βιβλίου έστρεψε την έρευνά της στο πεδίο της πολεμικής ιστορίας μετά το χτύπημα της 11ns Σεπτεμβρίου 2001 και ιδιαίτερα μετά τον τρόμο του άνθρακα.

Ωστόσο, οι κλασικιστές ακοδημαϊκοί έκαναν συστάσεις στην Μέγιορ να λάβει υπόψη της ότι στην περίπτωση των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την αίσθηση του «ευ αγωνίζεσθαι·», δεν θα ήταν δυνατή η χρήση τοξικών όπλων. Εκείνη όμως παραθέτει πολυάριθμα τεκμηριωμένα παραδείγματα αρχαίων πολεμιστών που εμβάπτιζαν τα Βέλη tous otous χυμούς δηλητηριωδών φυτών, τα περίχυναν με Βακτηριολογία ouoies και με δηλητήρια ερπετών. Αναφέρεται επίσnς σε αυτό που οι αρχαίοι ιστοριογράφοι καταγγέλλουν τις “επιδημίες φτιαγμένες οπό ανθρώπους”, δηλαδή σε σκόπιμες ενέργειες των πολεμιστών να επιμολύνουν εχθρικά στρατεύματα ή αντίπαλες πόλεις με Βουβωνική πανώλη και ευλογιά.

Η Αντριεν Μέγιορ συνεχίζει με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την τεχνική των Σπαρτιατών να χρησιμοποιούν δηλητηριώδες αέριο με φλογοβόλους τις κατασκευές προκειμένου να υπερασπιστούν τις οχυρωμένες θέσεις τους. Eπίσns, οι Ασσύριοι cτης κατακτητικές τους πορείες εξαπέλυαν βόμβες από φλεγόμενο πετρέλαιο, ενώ η αρχαία Κίνα και Ινδία διέθεταν συνταγές για παρασκευή τοξικού καπνού.

«Το εύρος της ανθρώπινης επινόησης στα πρώιμα χρονικά του βιοχημικού πολέμου είναι συγκλονιστικό», γράφει η Αντριεν Μέγιορ, επισημαίνοντας ότι τότε, όπως και σήμερα, οι κοινωνίες αμφέβαλλαν για τη χρήση της φωτιάς, των επιδημιών και άλλων τρομοκρατικών όπλων. Όμως τη νομιμοποίησαν ως έσχατη λύση της αμυντικής τους πρακτικής.

Τα Νέα 8 Οκτωμβρίου 2003