Τα Βιοχημικά όπλα του… Ηρακλή

O άθλος του Ηρακλή που εξολόθρευσε τη Λερναία Υδρα ίσως και να  αποτελεί την πρώτη καταγραφή στη λογοτεχνία της Δύσης για τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων. Καθώς οι μύθοι συ­χνά αποτελούν τον πυρήνα της ιστορικής πραγματικότητας η αναφορά στσν τρόπο που ο ήρωας της ελληνικής μυθολογίας κα­τατρόπωσε το μυθικό τέρας – με βέλη των οποίων η αιχμή ήταν βουτηγμένη σε πίσσα – υπονοεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποι­ούσαν στις μάχες τους βλήματα με τοξικές ουσίες.

Σε ένα νέο βιβλίο, που προβάλλεται πως μία διαφωτιστική θεωρία της πρώτης στρατιωτικής ιστορίας, η ερευνήτρια Αντριεν Μέ­γιορ ανιχνεύει όχι μόνο τους μύθους αλλά τις γραπτές πηγές των αρχαίων συγγραφέων και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Για να καταλήξει στο βιβλίο της «Greek Fire, Poison Arrows & Scorpion Bombs: Biological and Chemical Warfare in the Ancient World» (Ελ­ληνική Φωτιά, Δηλητηριασμένα Βέλη και Βόμβες από Σκορπιό: Βιολογικός και Χημικός Πόλεμος στον Αρχαίο Κόσμο) ότι τα βιοχη­μικά όπλα έδρασαν στις μάχες των αρχαίων πολιτισμών, πολύ πριν από τη νεώτερη επο­χή των αερίων μουστάρδας, του ναπάλμ και του κουτιού της Πανδώρας με τους παθογόνους ιούς.

Οι αρχαίοι ‘Ελληνες δεν ήταν οι μό­νοι που χρησιμοποίησαν το οπλοστάσιο της φύσης Η ερευνήτρια συγγραφέας του Βι­βλίου παρουσιάζει τα τεκμήρια βιολογικών όπλων σε μάχες στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, την Ινδία και την Κίνα. Ανάμεσα σε ιστορικά θύματα και διώκτες βρίσκονται και κατακτητές όπως ο Αννίβας, ο Ιούλιος Καί­σαρας και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο αυτό κυ­κλοφόρησε σε μία εποχή που έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των ακαδημαϊκών για τις καταβολές και την ιστορία του πολέ­μου. Ιστορικοί και αρχαιολόγοι δείχνουν ιδι­αίτερη προσοχή σε παραμελημένα ευρήματα πολέμων που συνέβησαν μεταξύ πρώι­μων κοινωνιών αλλά και εξελιγμένων πολιτισμών.

Η δεκαετή πολιορκία της Tροίας που εξελίχθηκε γύρω στο 1200 η.Χ.. αποτελεί το πρώτο θέατρο Βιολογικού πολέμου στην αρχαιότητα. υποστηρίζει η Αντριεν Μέγιορ. Αυτό που διαπίστωσε ομως από την έρευνα της ότι κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέ­μου τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα χρησιμοποιούσαν συχνα διάφορα δηλητήριο με τα οποία επάλειφαν τις ορειχάλκινες αιχμές των ακόντιων τους για να προκαλέσουν τον θανάσιμο τραυματισμό των εχθρών τους. Η συγγραφέαs του βιβλίου έστρε­ψε την έρευνά της στο πε­δίο της πολεμικής ιστορίας μετά το χτύπημα της 11ns Σεπτεμβρίου 2001 και ιδιαίτερα μετά τον τρόμο του άν­θρακα.

Ωστόσο, οι κλασικιστές ακοδημαϊκοί έ­καναν συστάσεις στην Μέγιορ να λάβει υ­πόψη της ότι στην περίπτωση των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την αίσθηση του «ευ αγωνίζεσθαι·», δεν θα ήταν δυνατή η χρήση τοξικών όπλων. Εκείνη όμως παραθέτει πο­λυάριθμα τεκμηριωμένα παραδείγματα αρ­χαίων πολεμιστών που εμβάπτιζαν τα Βέλη tous otous χυμούς δηλητηριωδών φυτών, τα περίχυναν με Βακτηριολογία ouoies και με δηλητήρια ερπετών. Αναφέρεται επίσnς σε αυτό που οι αρχαίοι ιστοριογράφοι καταγγέλλουν τις “επιδημίες φτιαγμένες ο­πό ανθρώπους”, δηλαδή σε σκόπιμες ενέρ­γειες των πολεμιστών να επιμολύνουν εχθρικά στρατεύματα ή αντίπαλες πόλεις με Βουβωνική πανώλη και ευλογιά.

Η Αντριεν Μέγιορ συ­νεχίζει με τον Πελοπον­νησιακό Πόλεμο και την τεχνική των Σπαρ­τιατών να χρησιμοποιούν δηλητηριώδες αέ­ριο με φλογοβόλους τις κατασκευές προκειμέ­νου να υπερασπιστούν τις οχυρωμένες θέσεις τους. Eπίσns, οι Ασσύριοι cτης κατακτητικές τους πορείες εξαπέλυαν βόμβες από φλε­γόμενο πετρέλαιο, ενώ η αρχαία Κίνα και Ινδία διέθεταν συνταγές για παρασκευή τοξικού καπνού.

«Το εύρος της ανθρώπινης επινόησης στα πρώιμα χρονικά του βιοχημικού πολέ­μου είναι συγκλονιστικό», γράφει η Αντριεν Μέγιορ, επισημαίνοντας ότι τότε, όπως και σήμερα, οι κοινωνίες αμφέβαλλαν για τη χρή­ση της φωτιάς, των επιδημιών και άλλων τρο­μοκρατικών όπλων. Όμως τη νομιμοποίησαν ως έσχατη λύση της αμυντικής τους πρακτι­κής.

 Τα Νέα 8 Οκτωμβρίου 2003

Related posts:

• Η Επιστολή των *371 Καθηγητών Πανεπιστημίων προς τον Ομπάμα
• Το μυστικό του τύμβου
• ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΝΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ