Ο χωμένος τάφος της Αρχαίας Πελλάνας

 

 

Δείτε στο video την προσωπική μαρτυρία του εξαίρετου αρχαιολόγου και εφόρου αρχαιοτήτων Κου Θεόδωρου Σπυρόπουλου για το έγκλημα της απροειδοποίητης και αιφνίδιας κατάχωσης του σημαντικότερου αρχαιολογικού ευρήματος στον Ελληνικό χώρο στην Πελάνα της Λακωνίας με κίνδυνο την καταστροφή του. Ο ασύλητος αυτός βασιλικός τάφος θα ανέτρεπε με την αποκάλυψη του το 2002 όλα τα δεδομένα της Ελλαδικής περιόδου του 2.700 με 1.700 π.Χ.ε και θα αποτελούσε παγκόσμιο πόλο έλξης για την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων το 2004

Ο Νίκος Κυτόπουλος ( Γ. Πολύμερου) αναφέρει, ότι οι τρεις ανακαλύψεις που έγιναν στη χώρα μας κατά τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα,διαλύουν αυτόματα τον Ινδοευρωπαϊκό μύθο ότι οι Έλληνες δεν είναι αυτόχθονες αλλά ετερόχθονες.. Έτσι, πέρασαν πολλά χρόνια άκαρπα με την αποκρυπτογράφηση, αλλά πείστηκαν και οι Ινδοευρωπαϊστές ότι οι άνθρωποι της εποχής του 1500 π.Χ. οπότε εμφανίστηκε η γραμμική Β΄ έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά. Και εκεί που διερωτούνται πολλοί σήμερα είναι ότι ενώ διαπιστώθηκε ότι ο όρος αυτός εκπληρώθηκε και μετά την αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού μια τέτοια είδηση κυκλοφορεί επί έξι χρόνια και κανένας τύπος, κανένας τηλεπομπός, κανένας κήρυκας δεν το διάδωσε και καμιά χαρμόσυνη καμπάνα δε το εξάγγειλε; Αν βεβαιωθεί οριστικά ύπαρξη ελληνικής γραφής ότι στο χώρο του Αιγαίου οι άνθρωποι μιλούσαν, το 2700 π.Χ. ελληνικά, τότε πρέπει ν΄ αλλάξει η Ιστορία της γραφής, όσο και της Ελλάδας.

Είχα επίσης διαβάσει στον ελληνικό τύπο τις περιγραφές του καθηγητή Θεόδωρου Σπυρόπουλου. Τελευταία ήρθε από την Αθήνα ένας καλός, παλιός μου φίλος από τα πανεπιστημιακά μας χρόνια στη Γερμανία ο Κυριάκος Τσενίδης και μου έφερε ένα πολιτιστικό φυλλάδιο για την Πελλάνα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο γυναικών, που περιείχε νέα της Πελλάνας και μία σύντομη περιγραφή από τον Θ. Σπυρόπουλου με την επιθυμία και παράκληση του φίλου μου και για χάρη του να τα παρουσιάσω στα ελληνόφωνα ΜΜΕ του εξωτερικού και σε ελληνόγλωσσες ιστοσελίδες, όπου πράγματι και ευχαρίστως πραγματοποιώ την επιθυμία του..

Η ωραία Ελένη της Σπάρτης έγινε αφορμή ενός αιματηρού και πολύχρονου πολέμου. Σήμερα γίνεται η αιτία για να βρούμε τις χαμένες μας ρίζες. Αυτό που πολλοί διαισθάνονταν και υποστήριζαν εδώ και χρόνια, ότι δηλαδή οι Έλληνες ήταν ο λαός εκείνος ο οποίος έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε Δύση αλλά και Ανατολή, μπορεί πια να αποδειχθεί με επιστημονικά στοιχεία, πέρα από κάθε αμφισβήτηση !
Η αγγλική αρχαιολογική υπηρεσία που ερευνούσε το χώρο για 150 χρόνια είχε εντοπίσει ένα μέρος που λέγεται Μενελάιο, στο οποίο δεν είχε βρεθεί κάτι αξιόλογο που να μπορεί να κάνει γενικώς παραδεκτό το ότι η Σπάρτη αποτελούσε ένα μυκηναϊκό αυτοκρατορικό κέντρο, άρα λοιπόν δεν υπήρξε στη Σπάρτη.

Στην πραγματικότητα, όμως η Σπάρτη, ύφανε το παρελθόν της πάνω στο τιμόνι μιας άλλης πόλης, της Λακεδαίμονος! Η Σπάρτη αργότερα ένωσε ετερόκλητα φυλετικά στοιχεία υπό ένα σιδηρούν πολίτευμα, που είχε ανάγκη να παρουσιαστεί ενοποιητικά μπροστά σε αυτούς τους πληθυσμούς και ταυτόχρονα η ίδια ως μία πόλη απολύτως αυτάρκης. Έτσι, το πρόβλημα της τοποθεσίας του μυκηναϊκού ανακτόρου παρέμεινε άλυτο ως το τέλος του 20ου αιώνα.

Ο λακωνικός πληθυσμός, στη Σπάρτη και ευρύτερα στη Λακωνία, αποτελείται από δύο φύλα: τους Αχαιούς, με επίκεντρο το μυκηναϊκό ανάκτορο, και τους Δωριείς….

Το πρώτο έυρημα βρέθηκε το 1980. η κοινότητα της Πελλάνας είχε μια μικρή πίστωση στη διάθεσή της από το υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί μετέβη ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, αν και πριν από αυτόν η περιοχή είχε γίνει αντικείμενο επανειλημμένων επισκέψεων από την αγγλική αρχαιολογική σχολή.

Κοντά στην Πελλάνα υπήρχε μια εκπληκτική πηγή , η οποία σκεπάστηκε με τσιμέντο, όπου οι κάτοικοι είχαν βρει πολλά αρχεία ειδώλια, μικρά αγγεία και άλλα αντικείμενα των οποίων η τύχη αγνοείται…

Ο Σπυρόπουλος αρχικά έκανε μια μικρή τομή κοντά σε αυτόν τον τάφο και έπεσε πάνω σε έναν άλλο εκπληκτικό τάφο, το μεγαλύτερο και καλύτερα λαξεμένο θολωτό όλης της μυκηναϊκής Ελλάδας: Στους τοίχους του έφερε κάποια ιχνογραφήματα, ένα λιοντάρι και ένα γρύπα, σαφή εμβλήματα βασιλικής δυναστείας. Τα ίδια εμβλήματα πιθανότατα βρίσκονταν πάνω από την πύλη του τείχους. Ο τάφος ήταν συλημένος ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, δηλαδή στο 1200 π.Χ., με την καταστροφή του ανακτόρου…. Μετά την ανακάλυψη του μεγαλειώδους θολωτού τάφου, είχε πειστεί ο αρχαιολόγος ότι η τωρινή Πελλάνα έπρεπε να ήταν μία από τις πόλεις του Μενελάου.

www.thermopilai.org/…/o-khomenos-tapho

Related posts:

Comments
Χλόη says:

Συγχαρητήρια γιὰ τὸ ἂρθρο! Ἒχει γίνει συνήθεια πλέον, ὁτιδήποτε ἒρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν “ἐπιστημονικὴ” θεωρία ποὺ μᾶς ἒχουν ἐπιβάλει, ἢ νὰ ἀποσιωπεῖται ἢ νὰ ἐξαφανίζεται ἢ νὰ διαστρεβλώνεται… Καὶ ὃσο γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῶν ἑλληνικῶν λέξεων σὲ ὃλον τὸν κόσμο, ἂς εἶναι καλὰ οἱ πρόγονοι ταξιδευτὲς!

Συγχαρητήρια στο άρθρο που προβάλει το τραγικό θέμα κατάχωσης λαμπρών αρχαιοτήτων από ασυνείδητους νεογραικύλους. Από εκεί καί πέρα όμως, ο συγγραφέας μπλέκει σε κυκεώνα θεμάτων στα οποία αποδεικνυει την γλωσσολογικἠ ασχετοσύνη και την ανιστορικότητἀ του. Τί θα πεί αυτόχθονες καί ετερόχθονες, τι θα πεί Ινδοευρωπαϊκός μύθος ότι οι Έλληνες δεν είναι αυτόχθονες?

Τί σχέση μπορούν να έχουν οι τάφοι της Πελλάνας με την εποχή μεταξύ 2.700 καί 1.700 π.Χ.? Η ύστερη προελλάδική θεωρείται η 2200-1900 πχ, εποχή που σύμφωνα με την επίσημη ιστορία της Ελλάδος (καί με την οποία οι αντεπιστημονικά κινούμενοι ανιστόρητοι μυστηριολόγοι, αναθεωρητές της Ελληνικής Ιστορίας διαφωνούν) εμφανίζονται τα πρώτα Ελληνικά φύλλα στον Ελλαδικό χώρο. Τα φύλα αυτά καταστρέφουν την παλιά προελλαδική κοινωνία καί στις στάχτες της δημιουργούν ίδιους αιώνες αργότερα τον Μυκηναϊκό αρχίζοντας γύρω στα 1600 πΧ. Αυτό έχει αποδειχθεί αρχαιολογικά. Ο Τάφος της Πελλάνας είναι γύρω στα 1300 πάνω κάτω, εποχή όπου συνυπάρχουν τα μυκηναϊκά παλάτια καί η γραμμική Β, η πρώτη εμφάνιση της γραπτής Ελληνικής. Εάν ο συγγραφέας του άρθρου είχε πέντε δράμια γνώσης των γεγονότων δεν θα έγραφε τα ασυνάρτητα ότι δήθεν “πείστηκαν και οι Ινδοευρωπαϊστές ότι οι άνθρωποι της εποχής του 1500 π.Χ. οπότε εμφανίστηκε η γραμμική Β΄ έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά῾…!!!

Πρώτον η γραμμική Β είναι μεν γνωστή από το 1450, αλλά είμαστε σίγουροι πως άρχισε τουλάχιστον 150, μάλλον 200 χρόνια πρίν, στα 1600-1650πχ., εποχή που εξαφανίζεται η ΠΡΟ-Ελληνική γραμμική Α.
Δεύτερον, οι μορφές της Ελληνικής που καταγράφεται στην γραμμική Β, δεν θα μπορούσαν να μεταφραστούν καν εάν δεν γινόταν από τους λεγόμενους ινδοευρωπαϊστές (άσχετος όρος). Πως θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει την Αχαϊκή-Μυκηναϊκή λέξη i-qo (hiqwos) σαν την Ελληνική ίππος, εάν δεν την συνέδεαν με την Λατινική equus, πχ? Η γλώσσα εξελίσεται καί το πρωτοινδοερωπαϊκό PIE *ekwo- “άλογο”, πέρασε από ένα πρωτοελληνικό στάδιο στο Μυκηναϊκό hiqwos που καί αυτό μέσα από την μεταλαγή των μεταΜυκηναϊκών χρόνων πέρασε στο ομηρικό κλασσικό h’ιππος, που χάνοντας στα Αλεξανδρινά χρόνια την δασεία του έγινε ίππος, καί κατά το Βυζάντιο παραγκωνίστηκε από το άλογο.

Άς πάνε να εξηγήσουν οι μυστηριόπληκτοι τις γλωσσολογικές αυτές αλλαγές μέσα από την αντεπιστημονική θολούρα που τους παραδέρνει και μετά το ξανακουβεντιάζουμε…!