« O Αλέξανδρος είχε φανεί κάτω από τις λεύκες κι έλαμπε στον ήλιο γυμνός απάνω στον κατάμαυρο Βουκεφάλα. Δεν ήταν πια πεσμένος πάνω στο άλογο. O κορμός του στεκόταν όρθιος, με το ένα χέρι κρατούσε πάντα σφιχτά το χαλινάρι, με το άλλο κάπου κάπου έσκυβε και χάδευε το λαιμό του αλόγου. Ένιωθες πως ζώο κι άνθρωπος είχαν πια συμφιλιωθεί, το άγριο […]