Το έθνος των Αρμενίων κατόπιν μακροχρονίου ερεύνης και προσπαθειών, κατόρθωσε να αναγνωρισθεί από την διεθνή κοινότητα η γενοκτονία, των εις Τουρκία ευρισκομένων Αρμενίων εκ μέρους του τουρκικού εθνικισμού.

Επίσης οι Έλληνες του Πόντου, κατά τον ίδιο τρόπο κατόρθωσαν να αναγνωρισθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο η γενοκτονία των εις την περιοχή του Πόντου της Τουρκίας ευρισκομένων Ελλήνων εκ μέρους του τουρκικού εθνικισμού. Δυστυχώς οι εις την Ελλάδα και εις άπασα την γην ευρισκόμενοι σήμερα Έλληνες της Θράκης (ανατολικής – δυτικής – βορείου), δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν την αναγνώριση της γενοκτονίας των εις την περιοχή της Θράκης ευρισκομένων Ελλήνων από τον τουρκικό και βουλγαρικό εθνικισμό.

Σκοπός του άρθρου αυτού είναι η παροχή γενικών πληροφοριών για την υποβοήθηση των εκ Θράκης καταγομένων, προς επίτευξη της αναγνωρίσεως γενοκτονίας του θρακικού Ελληνισμού, ώστε το υπ’ αυτών διατυπούμενο «διεκδικούμε την αναγνώριση της γενοκτονίας του θρακικού Ελληνισμού από την διεθνή κοινότητα και την ελληνική Πολιτεία» να γίνει κάποτε πραγματικότητα.

Ο καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών κ. Καλαμάκης σε ομιλία του την 28η Μαΐου 2005 στο σύλλογο «Παρνασσός» της Αθήνας με θέμα η 29η Μαΐου 1453, απέδειξε με ατράνταχτα ιστορικά γεγονότα τα της γενοκτονίας των Ελλήνων από τους Τούρκους. Επικαλέσθη δε δημοσιεύματα Ευρωπαίων αλλά κυρίως Τούρκων ιστορικών για τα γεγονότα γενοκτονίας των Ελλήνων από τους Τούρκους μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 όπου αναφέρονται, οι σφαγές των Ελλήνων, οι βιασμοί των χριστιανών γυναικών, η καταστροφή των εκκλησιών, των νεκροταφείων, των πολιτιστικών θησαυρών, των καταστημάτων, των οικιών, η αναγκαστική προσφυγοποίηση των κατοίκων κλπ.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΑΝΑΤ. ΡΩΜΥΛΙΑΣ ΤΟ 1885 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ

Το 1885 ο Ελληνισμός της αυτονόμου ανατολικής Ρωμυλίας, δηλαδή της βορείου Θράκης, απετελείτο από 110.000 άτομα. Τα προνόμια που είχαν δοθεί στους Έλληνες με το καταστατικό χάρτη ιδρύσεως της αυτονόμου ανατ. Ρωμυλίας καταργήθηκαν από τους Βουλγάρους μετά την κατάληψη της αυτόνομης ανατ. Ρωμυλίας από αυτούς το 1885. Η προπαγάνδα τους ήταν σκληρή και τα μέτρα βιαιότητας ολοένα και επιδεινώνονταν. Με την μορφή λαϊκού κινήματος οι Βούλγαροι προσπαθούσαν να διαλύσουν τις ελληνικές κοινότητες.

Τα βουλγαρικά κομιτάτα εργαζόταν φανερά να εκβουλγαρίσουν κάθε ελληνικό στοιχείο ή να τους εξαναγκάσουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Οι ελληνικές πόλεις Ιάμπολη, 7000 κατοίκων και Έλχοβο 5000 κατοίκων, ύστερα από μεθοδευμένη βία και πίεση εκ μέρους των Βουλγάρων αναγκάσθηκαν να εκβουλγαρισθούν. Η επαρχία Καβακλί ενώ είχε 45.000 Έλληνες μετά 20 χρόνια αριθμούσε μόνον 36000 Έλληνες.

Το 1922 οι Έλληνες της Αγχιάλου έφυγαν, ήρθαν στην Ελλάδα και ίδρυσαν τη Νέα Αγχίαλο στην Θεσσαλία. Το 1924 οι κάτοικοι της Μεσημβρίας έφυγαν και ήρθαν στην Ελλάδα και ίδρυσαν τη Νέα Μεσημβρία στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Το 1925 οι κάτοικοι του Καβακλί έφυγαν και ήρθαν στην Ελλάδα και ίδρυσαν το Νέο Καβακλί στην περιοχή Κομοτηνής, που μετονομάσθη εις Αίγειρο.

Τα τελευταία καραβάνια των προσφύγων και των εξορίστων από την βόρειο Θράκη ήρθαν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο του 1940, πολλοί όμως έφυγαν και πήγαν στο εξωτερικό (όχι στην Ελλάδα) και εκεί κράτησαν ζωντανή την μνήμη και αμόλυντη την ελληνική εθνική τους συνείδηση. (Από το βιβλίο «Θράκη. Αντίλαλος της ανατ. Ρωμυλίας» της Θεοδώρας Σπ. Μηνούδη).

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΔΥΤ. ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΤΟ 1913

Το 1913 οι ένοπλες ελληνικές δυνάμεις κατά τον β΄ βαλκανικό πόλεμο απελευθερώνουν την δυτ. Θράκη. Με την επαίσχυντη όμως συνθήκη του Βουκουρεστίου της 28ης Ιουλίου 1913 οι ένοπλες ελληνικές δυνάμεις (στρατός – ναυτικό), διατάσσονται να εκκενώσουν την Θράκη, να αποσυρθούν δυτικά του Νέστου ποταμού και να παραδώσουν την δυτική Θράκη στους Βουλγάρους. Αποτέλεσμα των ανωτέρω ήταν η γενοκτονία του Ελληνισμού της δυτ. Θράκης διότι: Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων ακολούθησε τον ελληνικό στρατό που έφευγε από την δυτ. Θράκη και πήγαν ως πρόσφυγες στην ανατ. Μακεδονία.

Ένας άλλος μεγάλος αριθμός Ελλήνων που έμεινε στη δυτ. Θράκη μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού αναγκάσθηκε να φύγει και αυτός υπό δυσμενείς συνθήκες ως πρόσφυγες προς άλλες περιοχές της Ελλάδας γιατί οι Βούλγαροι με κάθε μέσο προσπαθούσαν να τους εκβουλγαρίσουν. Οι Βούλγαροι παραβίασαν βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Ελλήνων που έμειναν στην δυτ. Θράκη και προέβησαν σε πλείστες πράξεις γενοκτονίας των παραμενόντων Ελλήνων. Διέλυσαν τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της τοπικής ελληνικής κοινωνίας.

Έτσι σταμάτησε ο πολιτισμός και ερήμωσε όλη η περιοχή. Περίπου 250.000 Έλληνες της Θράκης οδηγήθηκαν στην προσφυγιά, ενώ δεκάδες χιλιάδες σφαγιάσθηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν την βουλγαρική κατοχή στην Θράκη από το 1913 μέχρι το 1918 που πήγαν στην Θράκη οι συμμαχικές δυνάμεις κατά τον α΄ παγκόσμιο πόλεμο ως νικήτριες της Βουλγαρίας και μόνον τότε σταμάτησε από τους Βουλγάρους η γενοκτονία των Ελλήνων της περιοχής.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912-1913

Κατά την διάρκεια του α΄ και β΄ βαλκανικού πολέμου η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν μεταξύ των σε εμπόλεμη κατάσταση και η Τουρκία κατείχε την ανατ. Θράκη. Κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων που εγένοντο μακράν της περιοχής της ανατ. Θράκης οι Τούρκοι προέβησαν σε πράξεις γενοκτονίας (δολοφονίες – εξορίες) του Ελληνισμού στις επαρχίες της ανατ. Θράκης ως κάτωθι: Αδριανουπόλεως 17.334. Σαράντα Εκκλησιών 14.993. Διδυμοτείχου 18.516. Αίνου 4.529. Τυρολόης 13.715. Βιζύης 28.783. Σωζοαγαθούπολης 7.856. Σηλυβρίας 2.960. Ηρακλείας 51.769. Γάνου και Χώρας 7.018. (Από το βιβλίο «Μαύρη Βίβλος» του οικουμενικού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έτους 1919).

Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1915-1919

Επίσης μετά την κατάληψη της Θράκης το 1918 από τις συμμαχικές δυνάμεις που είχαν νικήσει τους Βουλγάρους και την είσοδο το 1919 ελληνικών δυνάμεων στην Θράκη, οι Έλληνες που είχαν φύγει από την Θράκη μετά το 1913 ως πρόσφυγες λόγω της συμπεριφοράς των Βουλγάρων, άρχισαν να επανέρχονται για να ξαναστήσουν τα νοικοκυριά τους και να οικοδομήσουν ξανά την πατρίδα τους. Η βουλγαρική κατοχή του 1913 έως το 1918 είχε καταστρέψει κάθε πολιτιστική και κοινωνική υποδομή. Έπρεπε όλα να γίνουν από την αρχή. Η παλιννοστική των Ελλήνων προσφύγων ενίσχυσε το παραμείναν ελληνικό στοιχείο και απεκατέστησε σιγά – σιγά την κοινωνική τάξη.

Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Την 6η Απριλίου 1941 οι Γερμανοί επετέθηκαν μέσω της Βουλγαρίας στην Ελλάδα και εντός δύο ημερών κατέλαβαν την δυτική Θράκη. Την 21η Απριλίου 1941 οι Γερμανοί επέτρεψαν στους Βουλγάρους που δεν είχαν καν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδος να εισέλθουν στην δυτική Θράκη και ανατολική Μακεδονία, τις οποίες προσάρτησαν στο βουλγαρικό κράτος.

Τον Ιούνιο του 1941 οι Βούλγαροι παρέλαβαν από τους Γερμανούς και τα ελληνικά θρακικά νησιά Θάσο και Σαμοθράκη τα οποία και προσάρτησαν επίσης στο βουλγαρικό κράτος. Οι Βούλγαροι μόλις τους παρεδόθησαν από τους Γερμανούς οι ως άνω περιοχές άρχισαν μία γιγαντιαία προσπάθεια γενοκτονίας των Ελλήνων και εκβουλγαρισμού των περιοχών.

Έδιωξαν αμέσως δυτικά του Στρυμώνος ποταμού τους Έλληνες μητροπολίτες, τους Έλληνες επιστήμονες, τους μεγάλους επιχειρηματίες και τους Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους για να μείνει ο πληθυσμός χωρίς πνευματικούς ταγούς, βοηθούσης δεν και της ελλείψεως τροφίμων, η μικροαστική, η αγροτική και η εργατική τάξη που είχε παραμείνει και δεν έφυγαν ως πρόσφυγες την 6η Απριλίου προς την δυτική και κεντρική Ελλάδα, άμα τη επιθέσει των Γερμανών, ως αποτέλεσμα είχε ένας μεγάλος αριθμός τούτου, να προσαρμοσθούν βιαίως στον βουλγαρισμό. Έφεραν Βουλγάρους ιερείς, διδασκάλους και δημοσίους υπαλλήλους και δημιούργησαν βουλγαρική δημοσία διοίκηση. Επέβαλλαν την βουλγαρική γλώσσα και απαγόρευσαν την ομιλία της ελληνικής.

Η αλλαγή ονοματεπωνύμων των κατοίκων, τοπονυμιών, η διδασκαλία της βουλγαρικής γλώσσας στα σχολεία, η τέλεση των ιερών ακολουθιών στην βουλγαρική γλώσσα, η αλλαγή της πληθυσμιακής συνθέσεως της περιοχής διά της μεταφοράς βουλγαρικού πληθυσμού από την Βουλγαρία στην δυτική Θράκη, ανατολική Μακεδονία, ήταν μερικά από τα μέτρα που έλαβαν οι Βούλγαροι μόλις εγκαταστάθηκαν. Έφεραν Βούλγαρους αστυνομικούς και δημιούργησαν βουλγαρική αστυνομία, με την ειδική δε ασφάλειά τους (ΟΧΡΑΝΑ) συνελάμβαναν και βασάνιζαν τους Έλληνες.

Με προβοκατόρικες εξεγέρσεις δημιούργησαν άλλοθι για τις σφαγές που επακολούθησαν στο Δοξάτο (27-9-1941), Δράμα, Σέρρες, Καρυόφυτο Ξάνθης (9-9-1945), Ξυλαγανή Κομοτηνής και σε δεκάδες άλλα χωριά και στην αναπόφευκτη τρομοκρατία με τις πυρπολήσεις σπιτιών, τις συλλήψεις, τους βασανισμούς, τις εξορίες στην Βουλγαρία και την εγκατάσταση Βουλγάρων εποίκων στις αναγκαστικά εγκαταλελειμμένες περιουσίες των Ελλήνων.

Με τον βουλγαρικό Νόμο 31/1942 απένειμαν αυτοδικαίως τη βουλγαρική ιθαγένεια στους σλαβόφωνους που είχαν παραμείνει στην Ελλάδα μετά την συνθήκη του Νεϊγύ (1919), ενώ εξεβίαζαν τον πληθυσμό, ακόμη και με την χορήγηση δελτίων τροφίμων να δεχθούν μέχρι 31-3-1943 την βουλγαρική υπηκοότητα και φυσικά να τροποποιήσει το επώνυμό του, ώστε να καταλήγει σε «σφ» ή «ωφ» άλλως από 1-4-1943 να φύγει στη γερμανοκρατούμενη ζώνη, δυτικά του Στρυμώνα ποταμού. Η σκιά του θανάτου κάλυψε τότε όλη την ανατ. Μακεδονία, τη δυτική Θράκη, την Θάσο και την Σαμοθράκη. Η τρομοκρατία απλώθηκε παντού με συλλήψεις, φυλακίσεις, εξονυχιστικούς φορολογικούς ελέγχους στους παραμείνοντας Έλληνες κατοίκους.

Το δέλεαρ της εγγραφής στην βουλγαρική λέσχη για την απόκτηση δελτίου τροφίμων και εισόδου στα καταστήματα τροφίμων που λειτουργούσαν αποκλειστικά για τους Βουλγάρους, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον, χωρίς σημαντικά αποτελέσματα, παρόλο ότι απουσίαζε η πνευματική ελληνική ηγεσία του τόπου, την οποία εγκαίρως εξόρισαν ή ανάγκασαν να αυτοεξοριστεί οι Βούλγαροι.

Όταν λόγω της νικηφόρου εκβάσεως υπέρ της Ελλάδος των κατά καιρούς πολέμων οι Βούλγαροι έφευγαν από την ανατ. Μακεδονία – δυτική Θράκη, άρπαζαν ελληνικούς θρησκευτικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς που σήμερα εκτίθενται στα βουλγαρικά μουσεία και αρνούνται να τους επιστρέψουν στην Ελλάδα με διάφορες αστήρικτες δικαιολογίες.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1955 ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΝ ΙΜΒΡΟΥ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΥ

Είναι σε όλους γνωστό ότι τη νύχτα 6η προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 με μία οργανωμένη επίθεση του τουρκικού όχλου, εκ μέρους της τουρκικής κυβερνήσεως εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως επετεύχθη η πλήρης γενοκτονία των υπαρχόντων τότε στην Κωνσταντινούπολη 250.000 Ελλήνων χριστιανών κατοίκων. Σήμερα υπάρχουν εκεί μόνο περίπου 1500 υπερήλικες Έλληνες χριστιανοί.

Για την γενοκτονία αυτή έχουν εκδοθεί πάρα πολλά βιβλία, τα οποία ευκόλως δύναται να προμηθευτεί κάθε ερευνητής από τα βιβλιοπωλεία, ή από τους εις Αθήνας – Θεσσαλονίκη ευρισκομένους συλλόγους Κωνσταντινουπολιτών. Από το 1962 και μετά η Τουρκία με ένα επίσημο σχέδιο εναντίον των Ελλήνων των νήσων Ίμβρου και Τενέδου κατόρθωσε και εκεί να επιτύχει μία πλήρη γενοκτονία του ελληνοθρακικού πληθυσμού. Επίσης για την γενοκτονία αυτή έχουν εκδοθεί πάρα πολλά βιβλία, τα οποία ευκόλως δύναται να προμηθευτεί κάθε ερευνητής από τα βιβλιοπωλεία ή από τους εις Αθήνας – Θεσσαλονίκη ευρισκομένους συλλόγους Ιμβρίων – Τενεδίων.

Έχω την γνώμη ότι η πανελλήνια ομοσπονδία θρακικών σωματείων (Π.Ο.Θ.Σ.) Θεσσαλονίκης, η θρακική εστία Θεσσαλονίκης και η πανθρακική ομοσπονδία νοτίου Ελλάδος (Π.Α.Ο.Ν.Ε.) της Αθήνας, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν για την έκδοση ενός λεπτομερούς βιβλίου της γενοκτονίας του θρακικού Ελληνισμού και εν συνεχεία να αγωνιστούν για την αναγνώριση και τη γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού, τόσον από την ελληνική Πολιτεία όσον και από την διεθνή κοινότητα.

Τα ανωτέρω καθίστανται υποχρεωτικά και λόγω της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι κάτοικοι της οποίας στο απώτερο μέλλον (π.χ. το έτος 3000) να γνωρίζουν την ιστορία εκάστου έθνους που θα αποτελεί αυτή.