Η Οικονομική Αφαίμαξη της Ελλάδος απο τους Γερμανούς την περίοδο της Κατοχής

in Greece / by D-Mak / on February 23, 2010 at 10:54 am /

Στην Ελλάδα, αφελώς πιστεύουμε ό,τι οι Γερμανικές αποζημιώσεις έχουν να κάνουν μόνον με:

Πρώτον, τις αποζημιώσεις για τους Έλληνες πολίτες, θύματα του Ναζισμού, που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής, διώχθηκαν, έμειναν ανάπηροι ή εξαφανίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης του χιτλερικού καθεστώτος.

Δεύτερον, τις υλικές καταστροφές που προκάλεσε η στρατιωτική κατοχή της κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Καταστροφές για τις οποίες η Ελλάδα δικαιούται από το 1945 να πάρει σημαντικό ποσοστό από τις επανορθώσεις, που επιδικάστηκαν από τους νικητές συμμάχους σε όλα τα εμπόλεμα κράτη με τη Γερμανία και ιδιαίτερα όσα υπέστησαν κατοχή από αυτή.

Αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουμε έιναι ό,τι την Περίοδο της Γερμανικής Κατοχής διαπράχτηκε μια τεράστια Οικονομική Αφαίμαξη της Ελλάδος απο τους Γερμανούς κατακτητές. Το αποκορύφωμα, που δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα αγνοούν ήταν το αναγκαστικό “κατοχικό δάνειο” του 1942.

Το περίφημο αυτό “δάνειο”¨το ‘έλαβε’ η Ναζιστική Γερμανία από την Ελλάδα, με την “συμφωνία” της Ρώμης. Η “συμφωνία” πραγματοποιήθηκε την 14η Μαρτίου του 1942 και έφτανε σε ύψος τα 37-45 Εκατομμύρια Χρυσές Λίρες, σύμφωνα πάντα με τους υπολογισμούς του τότε Γερμανού Εκπροσώπου στην Τράπεζα της Ελλάδος, Νέστλερ. Το ποσό αυτό ανέρχεται σήμερα σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια, υπολογιζόμενο με ένα επιτόκιο 3% ετησίως. Η οικονομική αφαίμαξη είχε και άλλες παραμέτρους. Πχ η απώλεια των αποταμιεύσεων χιλιάδων Ελλήνων καταθετών, ακόμα και απο κρατικές τράπεζες. Δηλαδή χιλιάδες Έλληνες καταθέτες είδαν να χάνουν τους κόπους μια ζωής, εφ’όσον οι καταθέσεις τους εκμηδενίσθηκαν λόγω του τρομακτικού πληθωρισμού. Ένα απο τα αποτέλεσματα του αναγκαστικού “Κατοχικού Δανείου”.

Σημειωτέον ό,τι “Κατοχικά δάνεια” είχε επιβάλει η Γερμανία μόνο σε τρεις χώρες¨, την Ελλάδα, την Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία. Οι Γιουγκοσλάβοι παραιτήθηκαν απο την αξίωση της καταβολής του δανείου με σύναψη διμερούς συμφωνίας του 1956, παροχής πιστώσεων ύψουν 240 εκ. μάρκων, πληρωτέων σε 99 χρόνια με 1% τόκο. Παρόμοια διαδικασία ακολούθησε και η Πολωνία το 1971, με πιστώσεις ενός δισεκατομμυρίου μάρκων, πληρωτέες σε 40 χρόνια, χωρίς τόκο. Οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν μετά την μεταπολίτευση ό,τι η Ελλάδα είχε προφορικά… παραιτηθεί από το “κατοχικό δάνειο” όταν πήρε Γερμανικές πιστώσεις το 1958 απο την Βόννη. Οι ισχυρισμοί αποδείχτηκαν ευσεβείς πόθοι, καθότι κανένα γραπτό μνημόνιο, είτε επίσημο είτε ανεπίσημο, δεν υπάρχει στο Γερμανικό Υπ. Εξ. να αναφέρεται σε οποιασδήποτε μορφής παραίτηση απο Ελληνικής πλευράς.

Το 1995 η Γερμανική κυβέρνηση απέρριψε χωρίς συζήτηση την απαίτηση της Ελλάδας να αρχίσουν διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και ειδικότερα για το αναγκαστικό δάνειο. Η δικαιολογία απόρριψης που προέβαλε το Γερμανικό Υπ. Εξ. ήταν συγκεκριμένα:

“50 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου και στενής συνεργασίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα, έχασε πλέον τη δικαιολογητική του βάση” – η έγερσή του δηλαδή είναι άτοπη, αδικαιολόγητη”

H δικαιολογία φυσικά είναι αστεία, αν λάβουμε υπόψιν ό,τι δεν έχουμε να κάνουμε με επιστροφή ενός ελλαττωματικού αντικειμένου εντός προκαθορισμένης προθεσμίας, αλλά με το διεθνές δίκαιο. Εδώ η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει προθεσμία για την προβολή αξιώσεων, ούτε και προβλέπει συγκεκριμένο χρόνο παραγραφής για τις διακρατικές διαφορές. Από καθαρά νομική άποψη, η δικαιολογία των Γερμανών δεν στέκει και οι πολεμικές αποζημιώσεις εξακολουθούν να αποτελούν Δικαίωμα του Ελληνικού λαού και η αποπληρωμή του “Κατοχικού Δάνειου” μια συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας.

Πηγές:

” Γιατί δικαιούμεθα απολύτως το κατοχικό δάνειο”, του Βάσου Μαθιόπουλου

“Σε νομικό λαβύρινθο οι Γερμανικές αποζημιώσεις” του Γιάννη Παπαδημητρίου