Αλεξάνδρου Ανάβασις – Μάχη Γρανικού (334 π.Χ.)
|
Η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τις σπουδαιότερες μάχες του. (Photo @Wikipedia.org)
Ως τόπος συγκεντρώσεως και αναχωρήσεως ορίστηκε η Αμφίπολη. Από εκεί ο Αλέξανδρος προχώρησε, διέσχισε τη Θράκη, πέρασε τον Ελλήσποντο και ανέβηκε στην Τροία. Εδώ έκανε θυσίες στον προγονό του Αχιλλέα, θέλοντας να συνδέσει την εκστρατεία του με εκείνη του Αγαμέμνονα, θεωρούσε, δηλαδή, τη δική του εκστρατεία ως δεύτερη πανελλήνια εκστρατεία, πράγμα που αποστομώνει τους αμφισβητητές της ελληνικότητας των Μακεδόνων. Κατόπιν βάδισε εναντίον των Περσών. Στην περίοδο αυτή ή Περσία διέρχεται μεγάλη εσωτερική κρίση. Είναι ένας γιγάντιος πλαδαρός μηχανισμός. Ο στρατός της αποτελείται κυρίως από Έλληνες μισθοφόρους. Παραμένει όμως ένας γίγαντας με ανεξάντλητους οικονομικούς πόρους. Κυβερνάται από τον Δαρείο Γ’. τον Κοδομανό, άνθρωπο άβουλο και άτολμο, άρα ακατάλληλο να αντιμετωπίσει τον θυελλώδη Μακεδόνα στρατηλάτη.
Ο περσικός στρατός ανέμενε τον Αλέξανδρο στον Γρανικό ποταμό. Την απόκρουση του είχαν αναλάβει οι
Οι σατράπες, βέβαιοι για τη νίκη τους κι ένεκα φθόνου προς τον Μέμνονα, απέρριψαν το ευφυές σχέδιο του. Έκαναν ακόμη ένα λάθος: παρέταξαν πρώτο στις όχθε; του Γρανικού το ιππικό και πίσω το πεζικό. Έτσι αχρήστευσαν και το πεζικό και τον παράγοντα «έδαφος». Ο Αλέξανδρος αντελήφθη αμέσως το σφάλμα και θέλησε να το εκμεταλλευθεί. Γι’ αυτό δεν άκουσε τη σύσταση του Παρμενίωνα γι’ αναβολή της μάχης. Επιτέθηκε, επικεφαλής του ιππικού, διασχίζοντας με ορμή τον ποταμό. Επειδή ξεχώριζε από τη λαμπρότητα της πανοπλίας του, έσπευσαν προς το μέρος του οι επιφανέστεροι των Περσών. Με πολλούς από αυτούς μονομάχησε, σπάζοντας μάλιστα δύο δόρατα. Κινδύνευσε κάποια στιγμή σοβαρά, όταν ο Σπιθριδάτης ύψωσε πίσω του το κυρτό ξίφος. αλλά σώθηκε χάρη σε μια αστραπιαία ενέργεια του Κλείτου. που απέκοψε το βραχίονα του Σπιθριδάτη. Στο μεταξύ η Φάλαγγα μπόρεσε να περάσει στην απέναντι όχθη και ν’ απωθήσει τον αντίπαλο. Οι Πέρσες ιππείς υποχωρούν και συμπαρασύρουν και τους πεζούς. Ο Αλέξανδρος ακολούθως στρέφεται εναντίον των Ελλήνων μισθοφόρων. που κατείχαν ένα ύψωμα πίσω από την παράταξη! Όσοι από αυτούς σώθηκαν (περίπου 2.000, στάλθηκαν στη Μακεδονία για να καλλιεργούν τη γη, διότι παρά τα κοινή δοξαντα τοις “Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντίον τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων έμάχοντο”-. Η φράση αυτή αποτελεί άλλη μία αποστομωτική απάντηση προς εκείνους που αμφισβητούν τη φυλετική συγγένεια νοτίων Ελλήνων και Μακεδόνων.
Το τίμημα της μάχης υπήρξε βαρύ για τους Πέρσες. Έχασαν δύο σατράπες, 1.000 ιππείς και σχεδόν όλους τους πεζούς, εκτός από 2.000 που αιχμαλωτίστηκαν. Οι Μακεδόνες έχασαν, κατά τον Αρριανό. 85 ιππείς και 30 πεζούς. Κατά τον Πλούταρχο μόνο 34 άνδρες. Για να τιμήσει τους νεκρούς εταίρους, ο Αλέξανδρος ανέθεσε στον μεγάλο γλύπτη Λύσιππο την κατασκευή ανδριάντων που στήθηκαν στο Δίον, στο ιερό κέντρο των Μακεδόνων. Ακόμη έστειλε στην Αθήνα, για να τοποθετηθούν στην Ακρόπολη. 300 περσικές ασπίδες, με το γνωστό επίγραμμα: «Αλέξανδρος ό Φίλιππου και οί Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βάρβαρων των τήν Ασίαν κατοικοΰντων». Και το επίγραμμα αυτό περίτρανα αποδεικνύει τον πανελλήνιο χαρακτήρα που ήθελε να προσδώσει στην εκστρατεία του ο Αλέξανδρος. Οι συνέπειες της νίκη: είναι προφανείς:
- Εδραιώθηκε η θέση του Αλεξάνδρου στην Ασία και εξασφαλίσθηκαν οι υλικές προϋποθέσει; για τη συνέχιση της εκστρατείας.
- Οι Μακεδόνες, που για πρώτη φορά συγκρούσθηκαν με Πέρσες, αποκτούν αυτοπεποίθηση και τη βεβαιότητα ότι μπορούν να τους νικήσουν και στην επικράτεια τους.
- Ολόκληρη η Μ. Ασία πέρασε στην κυριαρχία του Αλεξάνδρου, ενώ κάθε προσπάθεια αντιστάσεως των κατά τόπους διοικητών παρέλυσε.
- 0 Αλέξανδρος αντιλήφθηκε το μέγεθος του τολμήματος του, άμεση προσπέλαση, και γι’ αυτό στην παραπέρα πορεία του ακολουθεί, όπως λέει ο Λϊντελ Χαρτ. μια γραμμή «ζικ ζακ», δηλαδή εφαρμόζει την έμμεση προέλαση.
- Η μάχη του Γρανικού χαράχτηκε βαθειά στη συνείδηση του λαού και γι* αυτό. αιώνες αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη, όταν οι «μακελλάρηόες» (= χασάπηδες) γιόρταζαν στον ιππόδρομο την καθιερωμένη συντεχνιακή εορτή τους, χόρευαν ένα χορό που οι βηματισμοί θύμιζαν το βηματισμό των Μακεδόνων στο Γρανικό. Ο χορός ήταν αναπαράσταση της μάχης. Λεγόταν δε «μακελλάρικο;». Είναι 0 δικός μα; “χασάπικος”.
Οικονομικό Ταχυδρόμος, 22 Δεκεμβρίου 1994
[Αρχείο Σοφίας Φ.]
Related posts:
Latest posts by D-Mak (see all)
- Greek Ministry of Culture: Archaeological Excavations And Historical Facts about Philip II’s Tomb - July 22, 2015
- Former FYROM’s Interior Minister L. Frckovski : “Drop the Dilemma, We live in Dictatorship” - February 2, 2015
- Γιατί η Ολυμπιάδα δεν είναι η ένοικος του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης - September 11, 2014
RECENT COMMENTS