Επισκεπτόμενος την ΠΓΔΜ πρίν ενάμισυ χρόνο, το διαπίστωσα και ο ίδιος, όταν ψάχνοντας για ξενοδοχείο, στο Μοναστήρι. Βρεθήκαμε αίφνης σε ένα φανταχτερό κτίσμα, πάνω στην πλατειά οδό που οι παλιοί Μοναστηριώτες αποκαλούσαν “Το Φαρδύ”, όπου όλοι μιλούσαν Ελληνικά και μας κοιτούσαν σαν περπατώντα ευρώ που έχουν ανάγκη έντονου ξαφρίσματος. Γλειώδης κατάσταση, εμετική, προσποιητή Βαλκανατολίτικη δουλικότητα, απαραίτητο συστατικό του απαραίτητα επακολουθούμενου γδαρσίματος. Φυσικά η ξενοδοχειακή επικάλυψη είταν απλά η παραλλαγή…το εν λόγω ίδρυμα ήταν Καζίνο.
Παρόλο που το δωμάτιο ήταν (παραπλανητικά) φτηνότερο, προτιμήσαμε να πάμε σε ένα κατά τι ακριβότερο αλλά τουλάχιστον ξενοδοχείο, στον πεζόδρομο που οδηγεί στην πλατεία του Ρολογιού, γιά να μην δώσουμε τα λεφτά μας στην τζογαδόρικη Ελληνοποντικοπαγίδα. Στο ξενοδοχείο αυτό δεν είχε Έλληνες και ελάχιστοι μιλούσαν Ελληνικά. Εκεί μας περιμέναν τα διαφημιστικάτουριστικά φυλλάδια για την Μπίτολα και την “Χεράκλια”, όπου επιδεικτικά μας “πληροφορούσαν” πως ο Φίλιππος, ο ιδρυτής της αρχαίας Ηράκλειας δεν ήταν Έλληνας αλλά “Βάρβαρος”, κατά την γνωστή υβριστική ρήση του Αθηναίου πολιτικού αντιπάλου του.
Στο θέμα μας τώρα.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο τζογαδόρος είναι άρρωστο ζώο, ανεξάρτητα εθνικότητας. Η Βόρειος Ελλάδα δυστυχώς έχει πολλούς αγρότες που είδαν πολλά λεφτά να περνούν από τα χέρια τους μέσα από επιδοτήσεις. Το οτι οι επιδοτήσεις δεν επενδύθηκαν σε νέες προσοδοφόρες καλλιέργειες όπως ρόδια, φρούτα του δάσους (μούρα, Μπλούμπερις, Βάτσινα, Ρόδια, κλπ) αλλά διασορπίστηκαν σε κουνελότροφα μπαράκια και άλλα σκυλάδικα η σε Σκοπιανά Καζίνα, είναι άλλο θέμα, που χρήζει πανεπιστημιακής (κοινωνιολογικής και Οικονομικής) μελέτης.
Το γεγονός όμως πως εν μέσει καταστροφής καί οικονομικής κρίσης, αγκαρισμένα ταξί καί ενοικιασμένα λεωφορεία κάνουν την γύρα καί μαζεύουν τους άρρωστους Ελληνάρες και τους πάνε σαν πρόβατα επί σφαγήν στα Καζίνα των Σκοπίων γιά οικονομικό σφάξιμο, είναι απαράδεκτο. Η οικονομική αφαίμαξη των παραμεθόριων χωριών, πόλεων καί κωμοπόλεων από την Γιουγκοσλάυικη μαφία είναι γεγονός. Το θέμα είναι σοβαρό. Τα υποψήφια αφελέστατα θύματα μαζεύονται στό δίχτυ με τα λεωφορία, σε πλασματικό ενθουσιασμό γιά να αναμενόμενα υπερκέρδη που θα τους βγάλουν από την μιζέρια τους, καί μετά το στίψιμο καί την αφαίμαξή τους γυρνούν μαδημένοι, απόλυτα εξεφτελισμένοι και εξοργισμένοι στα σπίτια τους. Επακολουθούν δαρμοί γυναικών, διαζύγια, κλεισίματα βιοτεχνειών, εξώσεις από τράπεζες, χάσιμο περουσιών καί όλα τα σχετικά επακόλουθα.
Υπάρχει κάποιο Πανεπιστήμιο που να κάνει έρευνα πάνω στις κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της μάστιγας;
Άνθρωπος που έχει πάθος ανεξέλεγκτο, όπως τζόγος, αλκοόλ, ναρκωτικά ή κάτι παρόμοιο, είναι άνθρωπος ικανός γιά τα πάντα. Δεν κομίζουμε γλαύκα στην Αθήνα. Βλέπουμε παιδιά που σκοτώνουν τους γονείς τους και κοπέλες που εκπορνεύονται γιά να αποκτήσουν την δόση τους. Το πάθος του τζόγου είναι ελέγξιμο, αρκεί ο παθών να ταρακουνηθεί καί να βρεί βοήθεια να ακουμπήσει κάπου.
Το να αφήνονται χιλιάδες αγροτοεπαγγελματίες στην Μακεδονία να αφαιμάζονται από Σκοπιανούς, Βούλγαρους και τώρα τελευταία απο Τουρκοκύπριους μαφιόζους (τους καλόμαθαν οι Ελληνοκύπριοι που ξετσίπωτα περνούν την πράσινη γραμμή καί πλουτίζουν τούς βιαστές τους) που κτίζουν ολο και μεγαλύτερά Καζίνα, είναι τουλάχιστον τραγικό.
Κάτι πρέπει να γίνει. Αφού οι άρρωστοι δεν έχουν τσίπα επάνω τους καί ηλιθιωδώς δέχονται να πλουτίσουν με το υστέρημά τους το ανθελληνικό μόρφωμα του Γκρουέβσκη, τότε η λύση πρέπει να έλθει από την υπόλοιπη κοινωνία. Αφ’ενός να γίνει μία αποδοχή του αυτονόητου γεγονότος πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η αποδοχή της παθογόνου κατάστασης θα φέρει την κοινωνική συνειδητοποίηση. Τα Πανεπιστήμια, ο Τύπος, η τοπική αυτοδιοίκηση, όλοι μπορούν να συστρατευθούν. Μέσα από την κρίση, ούτως ή άλλως ο Έλληνας έρχεται μετά από δεκαετίες στα σύγκαλά του και αίφνης διαπιστώνει πως ο δήθεν εύκολος πλουτισμός (και ο τζόγος τρέφεται -αρχικά τουλάχιστον- από την ελπίδα του εύκολου και ανέκοπου πλούτου), φέρνει την καταστροφή, καί μόνον η επίμονη εργασία είναι δημιουργός πλούτου. Ο λαϊκή σοφία το έλεγε διλεκτικά: “ανεμομαζώματα, ανεμοσκορίσματα”.
Όπου όμως δεν πέφτει λόγος, πέφτει ράβδος. Τρέχει εδώ κι εκεί η ΣΔΟΕ να μαζέξει χρήμα. Τι μας έλεγε το άρθρο το άρθρο της “Βιώσιμης Μακεδονίας”;
“1.000 Έλληνες κάθε μέρα πέρανε από το συνοριακό σταθμό των Ευζώνων και 500 ακόμα το Τελωνείο Νίκης. Ο αριθμός διπλασιάζεται τα σαββατοκύριακα και το μεγαλύτερο μέρος των επισκεπτών κατευθύνεται στα Καζίνο της ΠΓΔΜ.”
Λοιπόν, ανάγκη από λεφτά καί εισόδημα δεν έχει το λληνικό κράτος; Ανάγκη δεν έχει να μαζέψει το μαύρο χρήμα στον κρατικά ταμεία; Ιδόυ πεδίον δόξης λαμπρόν: Όσο εύκολο είναι γιά την Σκοπιανή μαφία να τους βρεί, να τους μαζέψει τους τζογαδόρους “μας” με λεωφορεία και ταξί καί να τους μαντρώσει στα καζίνα του Γκρουέβσκη γιά σφάξιμο, άλλο τόσο καί πολύ πιό εύκολο είναι να τους τσιμπήσει η ΣΔΟΕ, πρίν, η κατά την επιστροφή τους από τα σύνορα καί αφ’ενός να αφαιμάξει από τα τυχόν κέρδη που αποκόμισαν ο ένας ή δύο τυχεροί της βραδυάς με εξοντοτική φορολογία τοης τάξης του 90%, και αφ’εταίρου να λειτουργήσουν τρομοκρατικά μέσω ελέγχων στις επιχειρήσεις ή επιδοτήσεις κλπ των υπολοίπων.
Φαντασία θέλει, και φαντασία, άς μην γελιόμαστε, ο Έλληνας έχει, αρκεί κάποτε να την βάλει να δουλέψει δημιουργικά και γιά τον κοινό σκοπό, καί όχι μόνον γιά την απατεωνιά, το πλιάτσικο του κράτους, λαμογιά καί την κλεψιά.
Τα ονόματα τα έχουν, ή όπως είπαμε, είναι εύκολο να τα αποκτήσουν. Τα “βαποράκια” λεωφορεία καί τα ταξί μπορούν επίσης να στοχοποιηθούν, και όλα αυτα νομότυπα καί νόμιμα. Τον Άλ Καπόνε, ας θυμηθούμε, δεν τον συνέλαβε ποτέ η αστυνομία γιά το λαθρεμπόριο καί τις δολοφονίες, αλλά γιά φοροφδιαφυγή!