Ἀριστοτελης Ντοβόρης says:

Κύπρος. Τῶν Ἑλλήνων ἡ προομηρικὴ νῆσος τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης.

Κύπρος

Κ……Κρόνος
ύ……ὑγρήν (θάλασσαν)
π……Πάφου
ρ……ῥῖψε (ἔῤῥιψε)
ο……Οὐρανοῦ
ς…….σάρκας

” Ὁ Κρόνος εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Πάφου ἔῤῥιψε τοῦ Οὐρανοῦ τὰς σάρκας. ”

Εἶνε τοὐλάχιστον γνωστὸς ὁ μῦθος εἰς τοὺς Ἕλληνας, περί τῆς ἀποκοπῆς τῶν μηδέων (ἀνδρικὰ αἰδοῖα, ὄρχεις) τοῦ Οὐρανοῦ ἀπό τὸν υἱόν του Κρόνον. Ὁ Κρόνος ἀπέκοψε τοὺς ὄρχεις τοῦ πατρὸς Οὐρανοῦ, οἵτινες κατέπεσον εἰς τὴν θάλασσαν (ὑγρή) τῆς πόλεως Πάφου τῆς Κύπρου. Τὸ γεγονός αὐτὸ ἔλαβε χώραν πρίν ἀπό τὴν Τιτανομαχίαν, οὕτως ἀνέλαβε τὴν ἐξουσίαν τοῦ Κόσμου ὁ Τιτήν Κρόνος. Ἡ ἐποχή τῆς βασιλείας Κρόνου ἐθεωρεῖτο ὑπό τῶν ἀρχαίων ὥς ἡ χρυσῆ ἐποχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἦτο δὲ πλήρης εὐτυχίας, γαλήνης, ἀμεριμνησίας καὶ ἁγνότητος. (Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι 111).

Κατά τὴν παράδοσιν, ὁ Κρόνος, συνείθιζε νά κα¬τα¬τρώγῃ τὰ ἀποκτώμενα ἐκ τῆς Ῥέας τέκνα φοβούμενος μήπως κανὲν ἐξ ἐκείνων τὸν ἐκθρονίσῃ. Ὅταν ἡ Ῥέα ὅταν ἐγέννησε τὸν Δία, τῷ παρέδωκε λίθον ἐσπαργανωμένον, ἀντί τοῦ βρέφους, ὅν οὗτος κατέπιε μή ὑποψιασθείς τὴν ἀπάτην. Ἔπειτα ὁ Ζεὺς ἀποσταλείς εἰς Κρήτην καὶ ἐνηλικιωθείς πολέμησε κατά τοῦ πατρὸς Κρόνου βοηθουμένου ὑπό τῶν Τιτάνων. Νικήσας αὐτὸν τὸν ἐξεδίωξεν εἰς τὰ πέρατα τῆς Γῆς καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὸν Τάρταρον μετά τοῦ Ἰαπετοῦ καὶ τῶν ἄλλων Τιτάνων: ΙΛ. Θ 479, ἀναλαβών τὴν διακυβέρνησιν τοῦ Κόσμου. (Κατά Ἰωάννην Πανταζίδην.)

Μετά τὴν Tιτανομαχίαν οἱ τρεῖς ἀδελφοὶ νικηταί, ἤτοι: Ὁ στεροπηγερέτα Ζεὺς, ὁ ἐννοσίγαιος Ποσειδῶν καὶ ὁ Ἀΐδης, μοίρασαν τὸν Κόσμον διά κλήρου. Ὁ Ζεὺς ἔλαχε τὸν εὐρὺν οὐρανόν εἰς τὴν αἰθέρα καὶ τὰς νεφέλας, ὁ Ποσειδῶν ἔλαχε τὴν γκρίζαν θάλασσαν καὶ ὁ Ἀΐδης ἔλαχε τὸν ἀεριώδην Ζόφον.

ΙΛ. Ο 187 -- 193
« “τρεῖς γάρ τ᾿ ἐκ Κρόνου εἰμὲν ἀδελφεοὶ, οὓς τέκετο Ῥέα,
Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτατος δ᾿ Ἀΐδης ἐνέροισιν ἀνάσσων.
τριχθά δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ᾿ ἔμμορε τιμῆς·
ἤτοι ἐγών ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεί
παλλομένων, Ἀΐδης δ᾿ ἔλαχε ζόφον ἠερόεντα,
Ζεὺς δ᾿ ἔλαχ᾿ οὐρανόν εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι·
γαῖα δ᾿ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος.” »

( “Διότι τρεῖς καὶ ἐκ τοῦ Κρόνου εἴμεθα ἀδελφοὶ, τοὺς ὁποίους ἔτεκεν ἡ Ῥέα.
Ὁ Ζεὺς καὶ ἐγώ, καὶ τρίτος ὁ Ἀΐδης εἰς τοὺς νεκροὺς ἀνάσσων.
Καὶ εἰς τὰ τρία τὰ πάντα ἐχωρίσθησαν, καὶ ἕκαστος ἔλαβε μερίδιον τιμῆς·
ἀλήθεια ἐγώ ἔλαχα τὴν γκρίζαν θάλασσαν νά κατοικῶ πάντα
διά κλήρου, καὶ ὁ Ἀΐδης ἔλαχε τὸν ἀεριώδην ζόφον,
ὁ Ζεὺς δὲ ἔλαχε τὸν εὐρὺν οὐρανόν εἰς τὴν αἰθέρα καὶ τὰς νεφέλας·
ἡ γαῖα ὅμως ἀκόμη κοινὴ πάντων καὶ ὁ μακρὸς Ὄλυμπος.” )

Οὕτως ἔχει λοιπόν ἡ ἱστορία, ἥτις ἐγένετο κατά τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους. Ἐκ τοῦ ἀφροῦ τῆς θαλάσσης -- ὑγρῆς τῆς Κύπρου ὅπου ἐρρίφθησαν οἱ ὄρχεις τοῦ Οὐρανοῦ, ἀνεδύθη ἡ Κύπρις ἢ Κυπρογενής Ἀφροδίτη, ἡ Θεά τοῦ ἔρωτος.

Πανταζίδης Ἰωάννης. Ὁμηρικὸν λεξικόν. Ἀφροδίτη, σελίς 117. Διασκευή.
«Κατά τὸν Ὅμηρον εἶνε ἡ θυγάτηρ τοῦ Διὸς, ΙΛ. Ε 348, ΙΛ. Υ 105 καὶ τῆς Διώνης, ΙΛ. Ε 370. Κατά τὴν ἑρμηνείαν τῶν ἀρχαίων ἐκ τοῦ (ἀφρός καὶ δύω), ἡ ἐκ τοῦ ἀφροῦ τῆς θαλάσσης ἀναδῦσα, ὅθεν τὸ ἐπίθετον αὐτῆς Ἀναδυομένη. Ἐξετέθη εἰς τὴν Κύπρον ὅθεν Κυπρογενής ὠνομάσθη. Σύζυγος οὖσα τοῦ Ἡφαίστου δὲν διέμεινε πρός αὐτὸν πιστὴν, περιελθοῦσα εἰς ἐρωτικὰς σχέσεις πρός τὸν Ἄρην, ὀδ. θ 267. Ἡ Ἀφροδίτη εἶνε ἡ Θεά τῆς καλλονῆς καὶ τῆς χάριτος, τοῦ σωματικοῦ ἔρωτος καὶ τῶν Ἀφροδισίων ἔργων, ὀδ. ε 429, ὀδ. υ 74. Εἶνε ἀπόλεμος καὶ μαλθακὴ, διό καὶ περιφρονεῖται ὑπό τῆς Ἀθηνᾶς, ΙΛ. Ε 330.»

Δυστυχῶς ἐρευνηταί καὶ διανοούμενοι ἀποδίδουν εἰς τὴν Θεάν Ἀφροδίτην βαρβαρικὴν καταγωγήν. Τὰ πάντα δι᾿ ἐκείνους εἰς τὴν Ἑλλάδα εἶνε εἰσαγωγῆς, ἀκόμη καὶ οἱ Θεοί!! Δὲν ἀντιλαμβάνονται, οὔτε τὴν ἐτυμολογίαν τοῦ ὀνόματος Ἀφροδίτη, οὔτε τί ἐστι Κύπρος καὶ ἐτυμολογοῦν κωδικοποιημένον ὄνομα!!!

Πρωΐα. Ἐπίτομον ἐγκυκλοπαιδικὸν λεξικόν. Ἀφροδίτη, σελίς 371.
« Ἡ καταγωγή τῆς Ἀφροδίτης εἶναι ἀσιατικὴ (Βαβυλών, Φοινίκη, Κύπρος), ὅπου ἐλατρεύετο κυρίως ὡς Πάνδημος, ἐκεῖθεν εἰσήχθη καὶ εἰς Ἑλλάδα, ὅπου ὁ μῦθος καὶ ἡ λατρεία αὐτῆς συνεμίγησαν καὶ μέ τὰ ἄλλα ἑλληνικὰ στοιχεῖα. …… »

Τὸ ὄνομα Κύπρος εἶνε προομηρικὸν, πέραν τοῦ ἔτους 3060 π.Χ. Εἰς δὲ τὸν στίχον ὀδ. δ 83 τὸ ἀναφέρει ὁ Ὀδυσσεὺς (Ὅμηρος). Τότε ἦτο ὅπου ἔφθασεν ὁ ξανθὸς Μενέλαος μέ τὴν Ὡραίαν Ἑλένην ἐκ τοῦ Ἰλίου εἰς τὴν Κύπρον, εἰς τὴν Φοινίκην καὶ εἰς τὴν Αἴγυπτον.

ὀδ. δ 83
« “Κύπρον Φοινίκην τε καὶ Αἰγυπτίους ἐπαληθείς,” »

( “Εἰς Κύπρον Φοινίκην βεβαίως καὶ εἰς τοὺς Αἰγυπτίους περιπλανηθείς,” )

Εἰς τὴν πόλιν Πάφον τῆς Κύπρου κατά τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους ἐκεῖ ἦτο τὸ τέμενος καὶ ὁ θυήεις βωμός τῆς φιλομμειδοῦς Ἀφροδίτης. Τοῦτο βεβαίως τὸ ἐγνώριζε καὶ ὁ τυφλὸς ἀοιδός Δημόδοκος, ὅταν ἐκεῖνος ἔψαλε τὸν ἔρωτα τῆς Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἄρεως εἰς τὸ ἀμφιθέατρον τῆς Σχερίης.

ὀδ. θ 362 -- 363
« ” ἡ δ᾿ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδής Ἀφροδίτη,
ἐς Πάφον, ἔνθα τὲ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις. ” »

( ” ἡ δὲ λοιπόν εἰς Κύπρον ἔφθασε ἡ φιλομμειδής Ἀφροδίτη,
εἰς τὴν Πάφον, ὅπου καὶ τὸ τέμενός της καὶ ὁ θυήεις βωμός. ” )

Ὁ Ὀδυσσεὺς (Ὅμηρος) γράφει: ὁ βασιλεύς Κινύρης τῆς Κύπρου ἔδωσε, ὡς δῶρον φιλοξενίας εἰς τὸν Ἀγαμέμνονα, μεταλλικὸν θώρακα.

ΙΛ. Λ 19 -- 23
« δεύτερον αὖ θώρηκα περί στήθεσσιν ἔδυνε,
τὸν ποτέ οἱ Κικύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι.
πεύθετο γάρ Κύπρονδε μέγα κλέος, οὕνεκ᾿ Ἀχαιοί
ἐς Τροίην νήεσσιν ἀναπλεύσεσθαι ἔμελλον·
τοὔνεκά οἱ τὸν δῶκε χαριζόμενος βασιλῆϊ. »
( δεύτερον πάλι θώρακα περί τὰ στήθη ἐφόρει,
αὐτὸν πού κἄποτε ὁ Κινύρης ἔδωκε ξεινήϊον νά εἶνε.
Διότι εἰς τὴν Κύπρον τὸ μέγα κλέος ἔφθανε, καθ᾿ ὅσον οἱ Ἀχαιοί
θ᾿ ἀναπλεύσουν ἔμελλον μέ τὰς νῆας εἰς τὴν Τροίην·
ἕνεκα τούτου χαριζόμενος τοῦ τὸν ἔδωκε εἰς τὸν βασιλέα. )

Εἰς τοὺς ἑπομένους στίχους τῆς Ἰλιάδος καταγράφεται τὸ ὄνομα Κύπρις, τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης, ἥτις ἔφερεν ἐκτός μάχης τὸν υἱόν αὐτῆς, τὸν Αἰνείαν Ἀγχισιάδην καὶ πώς ὁ Διομήδης μανιασμένος τὴν κατεδίωκε ἐντός τοῦ ὁμίλου μέ ἀνηλεῆ χαλκόν, τραυματίσας αὐτὴν ἐλαφρά εἰς τὴν χεῖρα καὶ ἔῤῥεε ὁ ἰχώρ.

ΙΛ. Ε 330 -- 331
« ὁ δὲ Κύπριν ἐπῴχετο νηλέϊ χαλκῷ,
γιγνώσκων ὅ τ᾿ ἄναλκις ἔην θεός, οὐδὲ θεάων »

( Μά ἐκεῖνος τὴν Κύπριν κατεδίωκε μ᾿ ἀνηλεῆ χαλκόν,
γνωρίζων ἐπειδή ἄναλκις ἦτο Θεά, οὐδὲ ἐκ τῶν Θεαινῶν )

Προκύπτει λοιπόν, ὅτι τὸ ὄνομα Κύπρος εἶνε κῶδιξ, κατασκευασθείς μέ τὰ γράμματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου, ἅτινα ἦσαν εἰς χρῆσιν πρίν τὴν ἐποχήν τοῦ Ὁμήρου. Οὐδεμίαν σχέσιν ἐτύμου ἔχει τὸ ὄνομα Κύπρος μέ τὸ λατινικὸν ὄνομα Cuprum (χαλκός). Κατά συνέπειαν ὀφείλει ἡ Δημοκρατία τῆς Κύπρου νά κείρῃ νόμισμα (κέρμα) φέρον τὸν κώδικα ΚΥΠΡΟΣ, ἵνα πληροφορηθοῦν ἅπαντες οἱ βάρβαροι πώς Κύπρος εἶνε Ἑλλάς.

Cyprus

C…… Κρόνος
y……. ὑγρήν (θάλασσαν)
p…… Πάφου
r……. ῥῖψε (ἔῤῥιψε)
u…… Οὐρανοῦ
ς…… σάρκας

” Ὁ Κρόνος εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Πάφου ἔῤῥιψε τοῦ Οὐρανοῦ τὰς σάρκας. ”

Ἀριστοτέλης Ντοβόρης, βιβλίον ” Ο ΕΝ ΤΗ ΛΕΞΕΙ ΛΑΝΘΑΝΩΝ ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ”