Η συνεδρίαση στο Σικάγο

Tου Σταύρου Tζίμα

Η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Σικάγο κύλησε ευνοϊκά για μας και εξελίχθηκε σε μια ακόμη «χαμένη υπόθεση» για τα Σκόπια. Ηταν αναμενόμενη η επαναβεβαίωση της απόφασης του Βουκουρεστίου, σύμφωνα με την οποία, για να γίνει μέλος η ΠΓΔΜ θα πρέπει να υπάρξει πρώτα συμβιβασμός σε αμοιβαία αποδεκτή λύση για το όνομα με την Ελλάδα. Γι’ αυτό και η Αθήνα δεν ανησυχούσε ιδιαiτερα, με την διπλωματία μας πάντως να παίρνει τα μέτρα της για την πρόληψη «ατυχήματος».

Η ελληνική πλευρά όμως, πληροφορημένη ήδη για το περιεχόμενο της απόφασης, είχε δουλέψει αποτελεσματικά. Ετσι, το κείμενο του ανακοινωθέντος είχε ετοιμαστεί από τις 4 Δεκεμβρίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στη Χάγη, ούτε στη FYROM, ενώ είχε συμφωνηθεί με τους ισχυρούς της Συμμαχίας, να υπάρξει και μια δήλωση-αντίδραση αμέσως μετά. Δύο ώρες από τη γνωστοποίηση της ετυμηγορίας, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν έσπευσε να παγώσει τα χαμόγελα της σλαβομακεδονικής πλευράς, ξεκαθαρίζοντας πως αυτή δεν πρόκειται να επηρεάσει την απόφαση του Βουκουρεστίου, και ακυρώνοντας το θεωρούμενο από τον Γκρούεφσκι «υπερόπλο» της Xάγης.

Οχι πως υπήρχε ενδεχόμενο να εγγραφεί και να συζητηθεί τέτοιο ζήτημα στην ημερήσια διάταξη. Μια αναφορά όμως, έστω με τη μορφή αστερίσκων, στην απόφαση του Δικαστηρίου της Xάγης ή με κάποιο τρόπο στο αίτημα της FYROM στα τελικά συμπεράσματα, θα μπορούσε να περιπλέξει την κατάσταση και να ανοίξει παραθυράκια για την επόμενη φορά. Αν και δεν πρέπει να υποβαθμίζεται η κρισιμότητα της συνόδου του Σικάγο στο ζήτημα της FYROM, ο μεγάλος διπλωματικός «κάβος» τον οποίο διάβηκε με επιτυχία η ελληνική πλευρά, ήταν η σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες τον Δεκέμβριο του 2011.

Παραμονές της, και συγκεκριμένα στις 5 Δεκεμβρioυ, είχε ανακοινωθεί η ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είχε παραβιάσει στο Βουκουρέστι την Ενδιάμεση Συμφωνία, θέτοντας βέτο και τα Σκόπια πανηγύριζαν. Η ελληνική πλευρά όμως, πληροφορημένη ήδη για το περιεχόμενο της απόφασης, είχε δουλέψει αποτελεσματικά. Ετσι, το κείμενο του ανακοινωθέντος είχε ετοιμαστεί από τις 4 Δεκεμβρίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στη Χάγη, ούτε στη FYROM, ενώ είχε συμφωνηθεί με τους ισχυρούς της Συμμαχίας, να υπάρξει και μια δήλωση-αντίδραση αμέσως μετά.

Δύο ώρες από τη γνωστοποίηση της ετυμηγορίας, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν έσπευσε να παγώσει τα χαμόγελα της σλαβομακεδονικής πλευράς, ξεκαθαρίζοντας πως αυτή δεν πρόκειται να επηρεάσει την απόφαση του Βουκουρεστίου, και ακυρώνοντας το θεωρούμενο από τον Γκρούεφσκι «υπερόπλο» της Xάγης.

Οταν στη συνεδρίαση των ΥΠΕΞ, στις 8 Δεκεμβρίου, ο Αχμέτ Νταβούτογλου επιχείρησε να θέσει «διά της πλαγίας οδού» θέμα Χάγης, δεν βρήκε πρόθυμο ακροατήριο και τα παράτησε. Η σύνοδος των Βρυξελλών, αλλά και αυτή του Σικάγου, υπερασπίστηκαν την απόφαση του Βουκουρεστίου, αλλά δεν πρέπει να τρεφόμαστε με αυταπάτες ότι αυτό θα γίνεται εσαεί.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ αποτελεί σταθερή επιλογή της ηγεσίας του και κυρίως του αμερικανικού παράγοντα και θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι στο άμεσο μέλλον δεν θ ανοίξουν οι πόρτες (και) για τα Σκόπια. Οπως θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι οι πιέσεις των συμμάχων θα ασκηθούν αποκλειστικά προς την άλλη πλευρά, προκειμένου να υποχωρήσει στο ζήτημα της ονομασίας.

Πηγή: kathimerini.gr

Related posts:

Comments