Πάλι χωρίς πρόταση ήρθε ο Νίμιτς

Από ελληνικής πλευράς, έχουν γίνει δεκτές όλες οι προτάσεις του, που περιλαμβάνουν το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια, αλλά με πρόθεμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό

in Macedonian news / by Stern / on July 31, 2014 at 11:23 am /

Η αλήθεια είναι, πως όλη η προσπάθεια του κ. Νίμιτς -κοντά 20 χρόνια τώρα- κατατείνει στην πίεση που ασκεί -αν ασκεί- να γίνει αποδεκτή κάποια από τις προτάσεις του, που σε κάθε ταξίδι του επαναλαμβάνει. Όπως έφθασαν τα πράγματα μέχρις εδώ, με σαφή υπαιτιότητα των ελληνικών κυβερνήσεων που όταν είχαν «το πάνω χέρι» δεν χειρίστηκαν το θέμα με αποφασιστικότητα, φαίνεται πως ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, στην πλειονότητά του, αποδέχεται την σύνθετη ονομασία.

Από ελληνικής πλευράς, έχουν γίνει δεκτές όλες οι προτάσεις του, που περιλαμβάνουν το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια, αλλά με πρόθεμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό «Άνω», «Βόρεια», αλλά και «Νέα», με δύο αιρέσεις. Ότι η συμφωνηθείσα ονομασία θα ισχύει παντού (erga omnes = έναντι όλων) και ότι το πρόθεμα θα βρίσκεται πριν από την ονομασία Μακεδονία. Και τούτο διότι ο κ. Νίμιτς, με μια αήθη ενέργεια και σαφή ανθελληνική πρόθεση, αλλοίωσε μια από τις προτάσεις του «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» μεταβάλλοντάς την σε «Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Επανειλημμένως εξηγήσαμε σε σημειώματά μας, ότι αφενός θα πρόκειται για σαφή ήττα της Ελλάδας αν υπάρχει το ουσιαστικό Μακεδονία σε οποιαδήποτε ονομασία επιλεγεί, αφού το πρόθεμα ουδείς θα το αναφέρει (για Γερμανία κάνουμε λόγο και όχι για Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπως είναι το επίσημο όνομα), και αφετέρου, αν πράγματι το πρόθεμα «Νέα» τοποθετηθεί πριν από την «Δημοκρατία» και όχι πριν από την «Μακεδονία», τότε ο πολιτικός που θα το αποδεχθεί είναι βέβαιο πως θα διαθέτει εγκέφαλο πτηνού.

Είναι περίεργη όμως μια αναφορά στις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου, μετά την συνάντηση που είχε με τον κ. Νίμιτς. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων «στην αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης για την επίλυση του προβλήματος», με τα Σκόπια.

Προσπαθώ να καταλάβω, σε τι συνίσταται αυτή η αποφασιστικότητα. Τι μπορεί δηλαδή να κάνει άλλο η Ελλάδα, ώστε να δείξει την αποφασιστικότητά της; Έφθασε ήδη στο σημείο να αποδεχθεί ουσιαστικώς την ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια (το οποιοδήποτε πρόθεμα θα είναι στάχτη στα μάτια, για να δικαιολογηθεί η αλλαγή πλεύσης, ακόμη και αυτού του επί δεκαετία νέο-Μακεδονομάχου κ. Σαμαρά, αλλά φαίνεται πως η κόπωση του αγώνα εντός των σαλονιών τον κατέβαλε).

Ελπίζω, πως η «αποφασιστικότητα» στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Βενιζέλος, ήταν μια ακόμη ανούσια αναφορά στις οποίες μας έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί όταν δεν έχουν ή δεν ξέρουν κάτι να πουν. Επειδή, αν υπάρχει τι το ουσιώδες, τότε μάλλον και για άλλη υποχώρηση με «αποφασιστικότητα» πρέπει να προετοιμασθούμε.

Ιδιαιτέρως σημαντική είναι η απάντηση του κ. Νίμιτς σε ερώτηση αν οι διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας αφορούν και ζητήματα «εθνικής ταυτότητας». Απάντησε, ότι στα Ηνωμένα Έθνη δεν γίνεται λόγος για τέτοια θέματα: «Οι άνθρωποι έχουν τη δική τους ταυτότητα και στα Ηνωμένα Έθνη δεν μπορούν να γίνουν διαπραγματεύσεις γι’ αυτά τα θέματα. Η δική μου εντολή, στο πλαίσιο της διαπραγματευτικής διαδικασίας υπό τον ΟΗΕ, αφορά αποκλειστικά το ζήτημα της ονομασίας».

Να μη επαναλάβω το χιλιοειπωμένο, ότι εδώ είναι το σοβαρό πρόβλημα. Ακόμη και Δαρδανία αν ονομασθούν (που γεωγραφικά εκεί ανήκει το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας των Σκοπίων, το νότιο ανήκει στην Πελαγονία), στην εθνικότητα θα είναι «Μακεδόνες», αφού δεν συζητείται αυτό το ζήτημα. Αν συμφωνηθεί λύση στην ονομασία, ο ρόλος του κ. Νίμιτς τελείωσε, και η Ελλάδα υποχρεούται να άρει κάθε επιφύλαξη έναντι των Σκοπίων.

Να προσθέσω σ’ αυτά, ότι οι σλαβικές οργανώσεις βυσσοδομούν κατά της χώρας μας, στέλνοντας συνεχώς καταγγελτικές επιστολές στα διεθνή φόρα. Σε μια εξ αυτών, που μετέφερε το Βαλκανικό Περισκόπιο, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Είναι ντροπή που οι Μακεδόνες στην Ελλάδα, να μην ονομάζονται Μακεδόνες και να μη μπορούν να διαβάζουν και να γράφουν στη μητρική γλώσσα. Έτσι πολλοί έχουν προσθέσει στα ονόματά τους, μια ελληνική κατάληξη. Για παράδειγμα ο Γιοβάν Ποπόφ, έγινε Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Κρίστο Πάτσεφ, έγινε Χρήστος Πατσόπουλος.

Η Ελλάδα είναι μια εθνικιστική χώρα, όπου οι μειονότητες δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο Έλληνες παντού! Πού είναι οι Μακεντόντσιτε, οι Τούρκοι, οι Ρομά, οι Αλβανοί, οι Πομάκοι, οι Εβραίοι;… Ακόμη, ακόμη, είναι τόσο εθνικιστές οι Έλληνες που την υποδιαίρεση του ευρώ δεν τη λένε «σεντς», αλλά «λεπτά», όπως παλιά με τις δραχμές, (για αυτούς το ευρώ έχει 100 λεπτά…)».

Ο Μακεδών